Ադրբեջանը 1990-ականների սկզբից դիմադրում էր Ռուսաստանի ջանքերին՝ երկիրը ինտեգրելու տարածաշրջանային տարբեր կազմակերպություններին: Այդ ժամանակից ի վեր ընդունել է մի փոքր ավելի հարմարվողական դիրքորոշում, քան Վրաստանինն է Մոսկվայի նկատմամբ, եւ ինչ-որ չափով ավելի առաջադիմական, քան Ուզբեկստանի եւ Թուրքմենստանի պարագայում է: Այս համատեքստում զարմանալի չէ, որ Ադրբեջանը մերժել է Եվրասիական տնտեսական միությանը (ԵԱՏՄ) ինտեգրվելու առաջարկները, ավելին՝ անգամ քննադատորեն է արտահայտվել կազմակերպության գործունեության վերաբերյալ:
Վերլուծաբանները մատնանշում են առավելությունները եւ թերությունները, ինչն Ադրբեջանին կարող է բերել Եվրասիական միությանն ինտեգրումը: Այս վերլուծություններում գործնականում միաձայն նշվում է, որ բացասական հետեւանքները գերազանցում են դրական հետեւանքներին: Դրա մասին նշել են անգամ ռուս վերլուծաբանները: Նրանցից մեկը, օրինակ, նշել է, որ Ադրբեջանը մոտ ապագայում չի անդամակցի Եվրասիական միությանը Թուրքիայի հետ ավելի քան սերտ փոխհարաբերություններ ունենալու պատճառով:
Ադրբեջանի` ԵԱՏՄ-ին անդամակցելու առավելությունն այն է, որ ավելի դյուրին կդառնա ռուսական շուկա մուտք գործելը։ Հաշվի առնելով, որ միությունը կհանգեցնի աշխատուժի ազատ տեղաշարժի, այն տեսականորեն կօրինականացնի Ռուսաստանում մոտ երկու միլիոն ադրբեջանցիների արտագնա աշխատանքը, որոնցից միայն մի մասն ունի օրինական ներկայություն: Հետեւաբար, սա ենթադրում է, որ ԵԱՏՄ-ին անդամակցությունը կվերացնի Ադրբեջանի վրա ունեցած ռուսական ճնշման եւս մեկ գործիքակազմ: Ավելին՝ փորձագետները նաեւ նշում են, որ Ադրբեջանի տնտեսության ոչ նավթային հատվածը` ՏՏ, շինարարության եւ տրանսպորտի ոլորտներ, հավանաբար, կշահի միությանն ինտեգրվելուց: Նավթարդյունաբերության ոլորտը խոչընդոտում է գյուղատնտեսական արտադրանքի մրցունակությանը, իսկ գյուղատնտեսության արտադրողականությունն ավելի բարձր է Ռուսաստանում եւ Բելառուսում, քան Ադրբեջանում։ Ուստի Եվրասիական միությանն ինտեգրումը բավական բացասական կանդրադառնա գյուղատնտեսության ոլորտի վրա։
Ադրբեջանցի վերլուծաբաններից մեկը նշել է հետեւյալը. «ԵԱՏՄ-ի գլխավոր նպատակներից մեկն անդամ երկրների էներգետիկ քաղաքականությունը ներդաշնակեցնելն է, ինչը կպահանջի ներքին էներգետիկ միատեսակ քաղաքականություն անդամների միջեւ եւ արտաքին քաղաքականություն ոչ անդամ երկրների նկատմամբ: Դա կխանգարի Ադրբեջանին իրականացնել իր էներգետիկ ռազմավարությունը (մասնավորապես՝ ԵՄ-ի նկատմամբ)` ԵԱՏՄ մյուս անդամներից անկախ։ Նման կախվածությունը խորթ է Ադրբեջանին, քանի որ երկիրն ինքնուրույն է վերահսկում իր էներգետիկ քաղաքականությունը՝ բավարարելու էներգակիրների վերաբերյալ ԵՄ պահանջները»: Ադրբեջանցի մեկ այլ փորձագետ էլ նշում է, որ Ադրբեջանն ի վիճակի չի լինի առանձին բանակցել գազի մատակարարման ո՛չ գնի, ո՛չ երթուղիների շուրջ, եւ արդյունքում լրջորեն կվատթարացնի դաշնակիցների հետ երկարամյա հարաբերությունները, ինչպիսին Թուրքիայի հետ ունեցածներն են։
Այսպիսով՝ համաձայն Ադրբեջանի Տնտեսական եւ սոցիալական զարգացման անկախ կենտրոնի իրականացրած մանրամասն որակական եւ քանակական վերլուծությունների` ԵԱՏՄ-ին անդամակցությունը երկրի համար կլինի «տնտեսական եւ քաղաքական ինքնասպանություն»:
