Խոր ձմռանը շրջափակման մեջ գտնվող Արցախը Հայաստանից սնուցող Գորիս-Ստեփանակերտ 110 կՎ հզորությամբ միակ բարձրավոլտ գծի միտումնավոր վնասումն ահաբեկչությունից բացի այլ կերպ բնութագրել հնարավոր չէ: Ադրբեջանի գործողություններն օրեցօր պետական մակարդակով ծրագրավորված ահաբեկչական երանգներ են ստանում: Այն փաստը, որ բարձրավոլտ էլեկտրահաղորդման գիծը վնասվել է հենց Ադրբեջանի վերահսկողության տակ անցած Աղավնո-Բերձոր հատվածում, ի չիք է դարձնում բոլոր կասկածները, որ էլեկտրամատակարարման խափանումը միտումնավոր եւ նպատակային գործողություն է՝ ադրբեջանական պետության նախապես պլանավորած ու իրականացրած հատուկ գործողությամբ:
Երբ Ադրբեջանը մեծ «շահագրգռվածությամբ» եւ արագ տեմպերով կառուցեց Բերձոր-Գորիս ճանապարհի այլընտրանքային ուղին, պարզ էր, որ դրանով նա ցանկանում էր առաջին հերթին իր վերահսկողության տակ վերցնել Արցախը սնուցող էլեկտրաէներգիայի, գազի տարանցման գծերը եւ կապի մյուս ենթակառուցվածքները: Երկու տարում գերարագ տեմպերով նոր ճանապարհի շահագործումը նմանատիպ ահաբեկչական գործողությունների նախապատրաստական փուլն էր միայն, եւ դրանք վերահսկողության տակ վերցնելու առաջին իսկ ամիսներին՝ ձմռանը, պաշտոնական Բաքուն այն օգտագործեց Արցախի ժողովրդի դեմ: Էլեկտրահաղորդակցման բարձր լարման գծերը վնասելով՝ Բաքուն արդեն մեկ ամիս տեւող շրջափակման հետեւանքով սրված Արցախի հումանիտար վիճակը վերածում է լիարժեք ճգնաժամի:
Այս քայլով Ադրբեջանն առաջին հերթին անդառնալի հարված հասցրեց իր իսկ կողմից իրականացվող կեղծ քարոզչությանը, ըստ որի՝ Արցախն իբր շրջափակված չէ, եւ Կարմիր խաչի ու ռուս խաղաղապահների մեքենաները կարողանում են տեղաշարժվել Բերձորի միջանցքով: Ձմռան ամիսներին Արցախի ժողովրդին էլեկտրամատակարարման դադարեցումից հետո դժվար կլինի աշխարհում գտնել առողջ բանականությամբ որեւէ մեկի, ով կհավատա ադրբեջանական կեղծ քարոզչությանը, թե իրականում ինքն Արցախը շրջափակման մեջ չի պահում ու նպատակ չունի այնտեղ ապրող ժողովրդին էթնիկ զտումների եւ վերջին հաշվով՝ ցեղասպանության ենթարկել:
Արցախի հայաթափման ուղղությամբ ադրբեջանական պետությունը ծրագրել եւ իրականացնում է հետեւողական քայլեր: Արցախցիների անվտանգության սպառնալիքները պարբերաբար իրականացվում են շփման գծի երկայնքով գյուղատնտեսությամբ զբաղվողների ուղղությամբ նշանառու կրակահերթեր արձակելով, սոցիալական ցանցերով եւ հեռախոսային կապի միջոցով արցախցիներին ահաբեկելու գործողություններ իրականացնելով, իսկ այսօր արդեն Արցախի 120-հազարանոց բնակչության համար կրիտիկական նշանակության ենթակառուցվածքները խափանելով, որը լիարժեքորեն տեղավորվում է միջազգայնորեն սահմանված «ահաբեկչություն» եզրույթի շրջանակներում:
Պաշտոնական Բաքուն իր այս քայլերով հայկական կողմին դրդում է առնվազն համարժեք պատասխան գործողությունների՝ իրավիճակը մոտեցնելով նախորդ դարի 90-ականների սկզբի դրությանը, երբ Արցախը կրկին լիակատար շրջափակման մեջ էր, եւ տեղի հայկական զինված ուժերը պարտադրված էին բացել «կյանքի ճանապարհը»:
Հետեւաբար՝ Ադրբեջանի այս քայլը տարածաշրջանի իրավիճակը լարելու հերթական փորձն է, որն ուղեկցվում է Արցախի ժողովրդի կյանքին անմիջական սպառնալիքներով: Ստեղծված իրավիճակում միջազգային կառույցների եւ հանրության պատշաճ չարձագանքելն ու Ադրբեջանին կարգի չհրավիրելն առնվազն տարակուսելի կլինեն, եթե չասենք, որ դրանով նրանք մեղսակից են դառնում համաշխարհային կարգի հենասյուն համարվող հումանիտար, ժողովրդավարական արժեքների ոտնահարման՝ Բաքվի գործողություններին եւ փոքր ժողովրդի էթնիկ զտմանը: Այս ամենի համատեքստում էլեկտրահաղորդակցման գծի միտումնավոր վնասման հաջորդ իսկ օրը Բերձորի միջանցքի հարցով՝ ԱՄՆ պետքարտուղարի Եվրոպայի եւ Եվրասիայի հարցերով օգնական Քերըն Դոնֆրիդի զանգն Ադրբեջանի ԱԳ նախարարին պարտադրված քայլ էր:
Միջազգային կառույցները կարող են Բաքվին ստիպել հրաժարվել ահաբեկչական մեթոդներից եւ Արցախի ժողովրդի հետ գնալ տրամագծորեն հակառակ որակի երկխոսության՝ առկա հիմնահարցերը լուծելու նպատակով, իսկ դրա համար անհրաժեշտ է օրվա տնտեսական շահերը վեր չդասել համամարդկային արժեքներից:
