Արագիլներ (լատ.՝ Ciconiidae)՝ արագիլանմանների կարգին պատկանող թռչունների ընտանիք։ Հայտնի է 20 տեսակ, Հայաստանում՝ 2 տեսակ՝ սեւ արագիլ եւ սպիտակ արագիլ։ Կտուցը երկար է, ծայրը՝ ուղիղ, սուր կամ թեթեւակի կեռ, թեւերը՝ լայն, ոտքերը՝ երկար, վառ կարմիր։ Տարածված են արեւադարձային, մասամբ՝ բարեխառն գոտիներում։ Ամենահայտնի տեսակներն են սպիտակ եւ սեւ արագիլները։
Մարմնի կեցվածքն ուղղահայաց է։ Ձայնալարերը հետզարգացած են, հաղորդակցվում են կափկափյուններով։ Մարմնի երկարությունը մինչեւ 100-15 սմ է, թեւերի բացվածքը՝ 155-165 սմ, կենդանի զանգվածը՝ 4 կգ։
Բույնը հյուսում են ճյուղերից, խոտաբույսերից ու լաթերից՝ գյուղական տների տանիքներին, ծառերի, աշտարակների, ժայռերի վրա, նույնիսկ էլեկտրասյուների ծայրերին։ Դնում են 3-7 ձու, ունենում 3–5 ձագ։ Սպիտակ արագիլի զույգերն անդավաճան են մինչեւ կյանքի վերջը։ Ձվից նոր դուրս եկած ձագերն ունակ են ձայն արձակելու, որն աստիճանաբար հետ է զարգանում։ Հասուն արագիլները հաղորդակցվում են կտուցի կափկափյունով, որով ասես ավետում են նաեւ գարնան գալուստն ու իրենց բազմացման ժամանակը։ Բնադրատեղը պաշտպանելու համար արագիլները պատրաստ են անզիջում կռվի բռնվելու եւ բնից անգամ անկենսունակ ձագերին դուրս նետելու։
Սեւ արագիլն ավելի հազվադեպ է հանդիպում, բնադրում է Եվրոպայում եւ Ասիայում։ Հայաստանում հանդիպում է Սեւանա լճի ավազանում, հյուսիսային եւ հարավարեւմտյան շրջաններում։ Բնադրող-չվող է։ Չափազանց զգույշ թռչուն է, գերադասում է ապրել խուլ անտառներում։
