Կինոթատրոն՝ կինոցուցադրման համար դահլիճով հագեցած շենք։ Հիմնականում բաղկացած է որոշակի թեքություն ունեցող դահլիճից, ճեմասրահից եւ օժանդակ սենյակներից։ Դահլիճի հանդիպակաց պատերից մեկին էկրանն է, իսկ մյուսի ետեւում՝ համապատասխանորեն սարքավորված կինոցուցադրման խցիկը։
Առաջին կինոթատրոնները կառուցվել են 1900-ական թթ. վերջերին՝ գրեթե կրկնելով թատերական շենքերի հատակագծային լուծումները (Նոլենդորֆպլացի վրա, Բեռլին, 1910, ճարտարապետ Օ. Կաուֆման, «Խուդոժեստվեննի», Մոսկվա, 1910-ական թթ., ճարտ. Ֆ. Օ. Շեխտել եւ այլն)։ 1920-ական թթ. կազմավորվել է կինոթատրոնի ճարտարապետությունը՝ հատակագծային, տարածական, տեխնոլոգիական ուրույն լուծումներով, ֆունկցիոնալ պրոցեսի կազմակերպվածությամբ, դահլիճի տեսանելիության եւ լսելիության բարձր հատկանիշներով։ 2010-ականներից կինոթատրոնների մեծ մասը հագեցած է թվային կինոպրոյեկցիայով՝ ֆիզիկական կինոժապավենի ստեղծումն ու փոխադրումը դարձնելով ժամանակավրեպ անհրաժեշտություն։
