Շարական՝ պաշտոնապես ընդունված եւ եկեղեցական Տոնացույցի որեւէ օրվա համապատասխան ժամին կատարվող հոգեւոր երգ կամ հոգեւոր երգերի ամբողջական շարք (հոմանիշներն են՝ կանոն, կարգ, սարք), նաեւ՝ այդ երգաշարքերը բովանդակող ժողովածու՝ շարակնոց։ Առաջին գրավոր հիշատակությունն առկա է 9-10-րդ դարերում՝ երկաթագիր հնագույն Մաշտոցներում։
Հոգեւոր երգը որպես ինքնուրույն, սաղմոսներից եւ մարգարեական օրհնություններից տարբեր երաժշտաբանաստեղծական ձեւ հիշատակված է Պողոս առաքյալի թղթերում։ 5-րդ դարի առաջին նորաստեղծ ինքնուրույն հոգեւոր երգերը՝ շարականները, հայոց մեջ կոչվել են կցուրդ կամ կցորդ։
Կցուրդները փոքրածավալ, 3-4 տնից բաղկացած, պարզագույն սաղմոսատիպ երգեր էին, որոնք, լինելով Աստվածաշնչի տարբեր դրվագների եւ Քրիստոսի տնօրինությունների մատչելի վերաշարադրումը կամ մեկնությունը, հարասացությունների ձեւով կցվել են սաղմոսին կամ մարգարեական օրհնությանը։
