* «Ամեն մեկի ապագան իր ձեռքում է: Չափազանց շատ են շաղակրատում չճանաչված մարդկանց մասին: Մեզանից ամեն մեկին հաջողվում է մոտավորապես հասնել ճանաչման այն աստիճանին, որին արժանի է» (Հենրի Ֆորդ):
* «Ճակատագրական բառ կա՝ «անհնարին»: Նապոլեոնը արգելել էր իր հպատակներին գործածելու այդ բառը: Նա նույնիսկ ցանկանում էր դա հանել ֆրանսերենի բառապաշարից: «Դա անհնարին է» պնդող ղեկավարը մեծ բեռ է ենթակաների համար: Առաջարկեք նրան որեւէ նոր մեթոդ, եւ նա անհապաղ կպատասխանի՝ «դա անհնարին է», կամ էլ կպահանջի հաստիքների ավելացում: Նման մարդուն տվեք նոր գաղափար, եւ նա իսկույն կհայտարարի՝ «դա անհնարին է»: Եղեք ղեկավար, որի համար ամեն ինչ հնարավոր է: Ամեն ոք էլ կարող է քննադատել եւ տաշտակներով սառը ջուր լցնել նոր գաղափարի վրա» (Սիրլ Փակինսըն, Մինոու Ռաստամջի):
* «Ինչով էլ որ մարդը զբաղվի, նրա կատարած աշխատանքը միայն այն պարագայում է լավը, եթե նա գիտի, թե երբ է հարկավոր ավարտել: Մարդ կա հալումաշ է լինում անհանգստությունից. նա չի կարողանում ձեռք բերել հարկավոր հմտություն. նա ոչ թե իր գործի վարպետն է, այլ դժբախտ մի բզբզող, որ չգիտի, թե երբ է աշխատանքը պատրաստ: Բացարձակ կատարելությունն անհասանելի է: Ոչ մի հյուսնի չի հաջողվել ստանալու մաթեմատիկորեն ուղիղ անկյուն, այդուհանդերձ, բոլոր հյուսները գիտեն, թե երբ է անկյունը պատրաստ եւ ժամանակ չեն կորցնում դրա հետագա շտկումների վրա, չեն ձգտում անկյունը դարձնելու չափազանց ուղիղ: Ով չափազանց է ջանում՝ նույնքան սխալական է, ինչպես նա, ով բնավ ջանք չի թափում: Հմուտ, սթափ աշխատողը ամեն մի գործի համար այնքան ջանք է գործադրում, որքան դա պահանջում է, այնուհետեւ առանց խղճի խայթի աշխատանքը հանգիստ է թողնում» (Թոմաս Քարլայլ):
* «Գովազդի մեջ ամենակարեւոր բառը «Դուք»-ն է: Դիմեք գնորդին այնպես, ասես նա նստած է սեղանի շուրջը՝ ձեր առջեւ: Տեքստից վերացրեք «մենք» եւ «մեր» տեսակի բոլոր բառերը: Դադարեք ինքներդ ձեզ գովել: Ավելի լավ է խոսեք այն մասին, թե ձեր արտադրանքը հաճախորդին ինչ օգուտ է տալու» (Բոդո Շեֆեր):
* «Կարելի է համարել, որ տվյալ մարդը ինքնավստահ է, եթե նա ավելի հաճախ է իր կարծիքն արտահայտում, քան հարցեր տալիս, խոսելիս թեքվում է առաջ, իր միտքը շեշտում է՝ ձայնի տոնը փոփոխելով, խոսքի մեջ անհամեմատ շատ է գործածում հարձակողական հնարքներ եւ ցուցադրում գերիշխելու ձգտում, ինչպես նաեւ ամուր ձեռքսեղմում ունի: Կարելի է ասել, որ մարդը ինքնավստահ չէ, եթե ավելի շատ հարցեր է տալիս, քան արտահայտում իր կարծիքը, երբ ինչ-որ բան պատմելիս հակված է լինում դեպի հետ թեքվելու, խոսում է զգուշավոր, դանդաղ կամ ուսումնասիրող տոնով, հազվադեպ է ձայնը բարձրացնում, դիմում է հավելուրդային հուզականության կամ էլ որոշակի կեցվածքներ է ընդունում իր գաղափարները շեշտելու համար, գրեթե միշտ դժվար է լինում հասկանալ, թե նա ձեզանից ի՞նչ է ուզում. նաեւ ձեռքսեղմումն է սովորաբար լինում անհաղորդ» (Ջոն Չեստարա):
* «Ամեն ոք, ով որեւէ անելիք ունի, կտեսնի, որ ամենից առաջ պետք է պարզի, թե ինքն ով է եւ ինչի է ընդունակ: Ով բավականաչափ գիտի իրեն, նա ուրիշի գործն իրենը չի համարի, նա ամենից ավելի սիրում է իրեն եւ հոգում իր բարօրության համար, նա հրաժարվում է անօգուտ զբաղմունքներից, անպտուղ մտքերից եւ անլուծելի խնդիրներից» (Միշել Մոնտեն):
* «Մի ցուցադրիր ինքդ քեզ: Միշտ էլ անզգուշություն է ինքն իր մասին շատ խոսելը կամ իր գործողությունների հանդեպ չափազանց սեւեռուն ուշադրություն առաջացնելը: Որքան շատ եք խոսում ձեր գործերից, այնքան շատ եք կասկած առաջացնում: Ամեն ինչից զատ, ի ցույց դրված բարեկեցությունը եւ հաջողությունը կարող են առաջացնել դիրքով ձեզ հավասարների նախանձը: Հիշեցեք զգուշավորության մասին, երբ խոսում եք սեփական գործերից, եւ ձեզ համար կանոն սահմանեք՝ իր մասին խոսել ավելի քիչ, քան այլոց մասին: Համեստությունը սովորաբար ավելի գրավիչ է լինում» (Ռո¬բերտ Գրին):
Պատրաստել է Վ. ՄԻՐԶՈՅԱՆԸ
