«Գրիմնիրի խոսքը» սկանդինավյան «Ավագ Էդդա» էպոսի հիմնական առասպելական երգերից է։ Գրիմնիրը Օդինի բազմաթիվ անուններից մեկն է եւ հին իսլանդերենում նշանակում է դիմակ, սաղավարտ, երբեմն նաեւ գործածվում է գիշեր իմաստով։ Օդինը, հանդես գալով Գրիմնիր անվամբ, շեշտում է իր քողարկված էությունը։
Երգի արձակ նախաբանում համառոտ նկարագրվում է գոթերի Գեյրրորդր անունով թագավորի պատմությունը, որի մոտ հյուրընկալվում է իր բազմաթիվ անուններից մեկի տակ թաքնված Օդինը։ Նախաբանում խոսվում է Հրաուդունգր անունով անհայտ մի թագավորի զավակների մասին։ Բախումը ծագում է այնտեղ, երբ եղբայրներից մեկը մյուսին կործանելու միտումով քշում է դեպի բաց ծով։ Պարզվում է, որ ճանապարհին նրան հյուրընկալած եւ դաստիարակած հողագործ ծերունին եւ նրա պառավ կինը ոչ այլ ոք են, քան հենց իրենք՝ գերագույն աստված Օդինը եւ նրա կինը՝ Ֆրիգը։ Իրենց խնամյալների նկատմամբ ունեցած կարծիքների բախումը հանգեցնում է նրան, որ Օդինն ու Ֆրիգը որոշում են Հրաուդունգրի մեծ որդուն՝ Գեյրրոդրին փորձության ենթարկել։
«Գրիմնիրի խոսքը» երգը հիմնականում կառուցված է Օդինի մենախոսության վրա։ Երգում առանձնակի ուշադրություն է դարձվում Գեյրրոդրի զավակին՝ արքայազն Ագնարին, ով, ի տարբերություն հոր, որը լրտեսության մեջ է կասկածում հյուրին, չի անտեսում հյուրընկալության կանոնը եւ ութ օր ու գիշեր ճանապարհ անցած հյուրին կտտանքների ենթարկելու համար հիմնավորում չտեսնելով՝ նրան ջուր է տալիս։ Պարզվում է, որ դա ծպտված Օդինն էր, եւ Ագնարի վարմունքը գերագույն աստվածը բարձր է գնահատում՝ պարգեւատրելով արքայազնին։ Օդինը նրան նկարագրում է տիեզերական համակարգի աշխարհները, ծանոթացնում նրանց բնակիչներին, հաղորդում է նրան անհրաժեշտ գիտելիքներ՝ ասես նախապատրաստելով հոր լայնարձակ տերության կառավարմանը։ Թագավոր Գեյրրոդրը մահանում է հանկարծակի։ Այդ ժամանակ Օդինն անհետանում է, իսկ հոր գահը ժառանգում է արքայազն Ագնարը՝ իշխելով գոթերի վրա։
