«Կյանքում հնարավոր չէ վարվել ըստ միշտ միեւնույն եւ անփոփոխ կանոնի: Շատ հաճախ վնասակար է լինում նույնիսկ ընկերների հետ զրույցներում տարածվել այն բանի մասին, ինչն ավելի լավ է գաղտնի պահել: Մյուս կողմից, եթե ընկերներիդ ցույց ես տալիս, որ նրանցից գաղտնիք ես պահում, ապա դրանից ուղղակի հետեւում է այն, որ նրանք էլ քեզ հետ այդպես կվարվեն: Չէ՞ որ ինչ-որ մեկը քեզ վստահում է միայն այն նկատառման շնորհիվ, որ գիտե՝ դու էլ իրեն ես վստահում: Ուստի եթե դու ուրիշներին ոչինչ չես հայտնում, ապա նրանցից էլ ոչինչ չես լսի: Հետեւաբար, ե՛ւ այս, ե՛ւ մյուս դեպքերում հարկավոր է գործել՝ հաշվի առնելով մարդկանց, հանգամանքների եւ ժամանակի տարբերությունները. իսկ վերջիններիս մեջ կողմնորոշվելու հմտություն է պետք, որը եթե ի բնե չկա, հազվադեպ է ձեռք բերվում, այն էլ փորձառությամբ, այլ ոչ գրքերից» (Ֆրանչեսկո Գվիչարդինի):
«Բոլորս էլ տեսել ենք սրամիտ անուններով, թանկարժեք պատվերով ձեւավորված ֆիրմային նշանով, լավ ընտրված ապրանքանիով, ներքին թանկ կահավորանքով, ցորնագույն գորգերով եւ շոշափելի օժանդակությամբ աշխատող սննդամթերքի վաճառատներ կամ խաղալիքների փոքրիկ խանութներ: Գեղեցիկ են, այնպես չէ՞, սակայն ինչո՞ւ են այդքան անշունչ տպավորություն թողնում: Մեզ, որպես հաճախորդների, պակասում են գործնական գիտելիքը, վավերականությունն ու շուկայի զգացողությունը: Մենք ուզում ենք, որ մեր գործարարությունները վարեն իսկական գործարարները եւ ոչ թե ինչ-որ սիրողներ: Մենք ավելի շատ վստահում ենք պրոֆեսիոնալներին, քան սիրողներին: Առանց առեւտուր անելու շնորհքի գործարարությունն ինքն իր ծաղրանկարին է նման» (Փոլ Հոքեն):
«Կառավարող ան¬ձանց քսանից տասնինը չեն հավա¬տում բարոյականությանը, բայց նրանք շահա¬գրգռված են, որ մարդիկ հավատան, թե իրենք գործադրում են սեփական իշ-խա¬նությունը ոչ հանուն չարիքի. ահա թե ինչն է նրանց դարձ¬նում օրինավոր մարդիկ» (Նապոլեոն Բոնապարտ):
«Եթե դուք հայտնվել եք ձեր աշխատանքից մտավոր եւ հուզական առումով օտարվածության վիճակում, ապա ճիշտ պահն է վերանայելու դա: Նախ՝ վերստին վճիռ կայացրեք ամբողջովին նվիրվելու աշխատանքին: Ինքներդ ձեզ խոստացեք ձեր թանկագին ժամանակից եւ ուշադրությունից պատշաճ հատկացում անելու աշխատանքին: Երկրորդ՝ ջանացեք պարզել նման օտարվածության պատճառը: Ձեզ անհրաժեշտ են նոր մարտահրավերնե՞ր: Թե՞ ընդհարվել եք ձեր պետի կամ գործընկերների հետ: Ձեր ներկա պաշտոնը ձեզ փակուղայի՞ն է թվում: Ճշտորոշեք գոյացած խնդրի շիտակ աղբյուրը եւ մշակեք դրա վերացման համապատասխան պլան» (Ջոն Մաքսվել):
«Լավատեսությունը նշանակում է առաջընթաց, հոռետեսությունը՝ ֆիզիկական եւ հոգեւոր ճահճացում: Իր հաջողության մեջ համոզված մարդը կենսական ամեն մի իրավիճակում ըմբռնում է դրական հնարավորությունները, նոր հեռանկարները եւ սովորում է այլ կերպ, հատկապես ստեղծագործաբար մտածել՝ հրաժարվելով հին, քարացած կարծրատիպերից: Նա թույլ չի տալիս դժվարություններին իրեն հաղթահարելու, ինքն է դրանց հաղթում: Ամեն մի դժվարություն այլ բան չէ, քան խնդիր, որն անհրաժեշտ է լուծել: Հոռետեսը վախենում է դժվարություններից, լավատեսը ներքնապես պատրաստ է դժվարությունների առաջացմանը, ուստի կարող է դրանցից գլուխ հանել: Շնորհիվ դրա լավատեսը հոգեբանորեն ավելի լավ է հարմարված կենսական դժվարություններին» (Նիկոլաուս Էնքելման):
«Հարյուրից իննիսունինը դեպքում մարդիկ ոչ մի դեպքում իրենք իրենց չեն նախատում, որքան էլ որ նրանք սխալ լինեն: Քննադատությունն անօգուտ է, քանի որ հարկադրում է մարդուն պաշտպանվել եւ, որպես կանոն, ջանալ արդարացնել իրեն: Քննադատությունը վնասակար է, քանի որ հարված է հասցնում մարդու ինքնասիրությանը, դիպչում է սեփական նշանակալիության զգացմանը եւ առաջացնում վիրավորվածություն» (Դեյլ Քառնեգի):
Պատրաստել է Վ. ՄԻՐԶՈՅԱՆԸ
