* «Հատկապես ղեկավարի ստեղծարար ակտիվությունը, ուրիշների սխալներից սովորելու պատրաստակամությունը, ունակությունը՝ արագ եւ վճռականորեն կենսագործելու լավ գաղափարներն արդյունավետ կառավարչական ծառայությամբ, համոզելու մարդկանց մեծամասնությանը կոշտ բարեփոխումների անհրաժեշտության մեջ. այս ամենն է ապահովում երկրի զարգացումն ու առաջընթացը» (Լի Կուան Յու):
* «Բնավ պարտադիր չէ ձեզ մոտ առաջարկությամբ եկած աշխատակցի ամեն մի առաջարկն ընդունել, սակայն եթե դուք նրան պատասխանելիս չբացականչեք «չափազանց հետաքրքրական գաղափար է» եւ նրա մեջքին չթփմթմփացնենք, ապա նա այլեւս երբեք ձեզ չի դիմի նոր առաջարկությամբ: Նման հանդիպումներն են մարդկանց հնարավորություն տալիս զգալու, որ իրենք իսկապես ինչ-որ բան արժեն» (Լի Յակոկկա):
* «Փիլիսոփաները հարստությունը դատապարտում են լոկ այն պատճառով, որ մենք վատ ենք օգտագործում. մեզնից է կախված՝ առանց չարիքներ գործելու հարստություն ձեռք բերել եւ ծառայեցնել մեր նպատակներին. հանցանքներ սնուցելու ու աճեցնելու փոխարեն, ինչպես փայտն է բորբոքում կրակը, մենք կարող ենք հարստությունը նվիրել առաքինությունների բարգավաճմանը, դրանով այն դարձնել ավելի հաճելի, ավելի պայծառ» (Ֆրանսուա դը Լառոշֆուկո):
* «Կորպորացիաները չափազանց քիչ են ուշադրություն դարձնում աշխատակիցների ինչպես բարոյական շահերին, այնպես էլ բարոյական իրավունքներին: Բարոյականությունը լրջորեն ընկալող ֆիրման պարտավոր է վերեւից ստեղծել բարոյական մթնոլորտ, սեւեռուն ուշադրություն հատկացնել աշխատակիցների բարոյական տրամադրություններին: Ղեկավարությունը պարտավոր է ապահովել այնպիսի կառուցվածք, որը դյուրացնում է աշխատակիցների բարոյական տրամադրությունների արտահայտումը իրենց բարոյական եւ քաղաքացիական իրավունքների մասին» (Ռիչարդ դը Ջորջ):
* «Եթե դուք աշխատում եք ղեկավարի պաշտոնում, ապա ձեզանից չի պահանջվում ո՛չ կատվիկի պես մլավել, ո՛չ էլ առյուծի պես մռնչալ: Դուք կարիք չունեք կազմակերպությունում ստեղծելու ո՛չ անհիմն խանդավառության մթնոլորտ, ո՛չ էլ սթրեսային իրավիճակներ: Դուք պարտավոր եք միայն խորհել, նկատի ունենալ, հասկանալ, գնահատել, հոգ տանել եւ վերաբերվել ձեր ենթականերին այնպես, ինչպես կուզենայիք, որ ձեզ հետ վարվեն ձեր վերադասները: Ոչ ոք ձեզանից գերբնական ոչինչ չի պահանջում, այլ լոկ ամենօրյա կայուն, հաստատակամ, հուսալի, ուշադիր, իրազեկ, նույնիսկ ընկերական վերաբերմունք» (Ջոն Չեստարա):
* «Մարդիկ հաճախ պահանջում են աշխատավարձի բարձրացում միայն այն պատճառով, որ աշխատում են ձանձրույթի, հիասթափության եւ անհաջողությունների մթնոլորտում: Նրանք ընկալում են վարձատրությունը որպես սրտամաշ աշխատանքի համար փոխհատուցում, այլ ոչ թե որպես պարգեւատրում ծանր աշխատանքի եւ մեծ պատասխանատվության համար: Ուստի հույժ անհրաժեշտ է ամեն մի աշխատանք դարձնել հնարավորինս հետաքրքրական, ինչպես նաեւ ամեն մի աշխատողի, անկախ նրա գրաված դիրքից, ներշնչել պատասխանատվության եւ սեփական նշանակալիության զգացում» (Սիրլ Փարքինսն, Մինոու Ռաստամջի):
* «Զուտ մրցակցային ոգով անցկացվող բանակցություններից շատերը ավարտվում են կողմերից մեկի թվացյալ վերջնական հաղթանակով: Հաղթողը տեր է դառնում այն ամենին, ինչին ձգտում էր, իսկ պարտվողը զգում է պարտության նվաստացումը: Բայց նման «լուծումը» հազվադեպ է մնում հաստատուն: Հենց որ ձեւավորվեն որոշակի պայմաններ, «պարտվողը» վերստին սկսում է միջոցներ փնտրել իրավիճակը փոխելու համար: Ի տարբերություն խաղի, բանակցությունների մեջ «վերջ» չի լինում…. Պարտադրվող միակողմանի համաձայնությունը բովանդակում է երկպառակության սերմեր եւ, ի վերջո, կարող է հանգեցնել ժամանակի եւ ուժի հսկայական կորստի: Զարմանալի չէ, որ «միայն իր համար» կոշտ տրամադրված մարդիկ հաճախ զարմանում են, որ իրենց ոչինչ չի հաջողվում մինչեւ վերջ» (Ջերարդ Նիրենբերգ):
Պատրաստել է Վ. ՄԻՐԶՈՅԱՆԸ
