Թուրքիան շարունակում է Հայաստանի հետ իր հարաբերությունները կառուցել ադրբեջանական գործոնի վրա: Ինչպես 1990-ականների սկզբին Անկարան ՀՀ-ի հետ սահմանը փակեց Արցախի տարածքների ազատագրման փաստով պայմանավորված, այնպես էլ այսօր հարաբերությունների հիմքում դնում է Երեւան-Բաքու բանակցությունների օրակարգային հարցերը:
Ադրբեջանը խանդով է հետեւում ՀՀ-Թուրքիա հարաբերությունների կարգավորմանը, ինչպես տարածաշրջանային եւ աշխարհաքաղաքական ցանկացած գործընթացի, որն առնչվում է Հայաստանի հետ: Բաքուն նույնիսկ ազդեցություն ունի հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորման գործընթացում ներգրավված բանագնացների հանդիպման վայրի որոշման հարցում: Հայկական կողմի ներկայացուցիչ, ԱԺ փոխնախագահ Ռուբեն Ռուբինյանի վերջին հարցազրույցից պարզվում է, որ պայմանավորվածությունների համաձայն՝ բանագնացների հանդիպումները Երեւանում եւ Անկարայում տեղի չեն ունենում Ադրբեջանի դիրքորոշման պատճառով:
Բաքուն փորձում է օգտագործել ճնշման բոլոր հնարավոր միջոցները Հայաստանից միակողմանի զիջումներ կորզելու համար: Նման մարտավարությունը ոչ միայն կառուցողական չէ, այլեւ իրատեսականից էլ է հեռու, որը միանշանակ կարգելակի հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորման գործընթացը, ինչի մասին արդեն հայտարարում է Հայաստանի բանագնացը:
ՀՀ հատուկ ներկայացուցիչ Ռուբեն Ռուբինյանը, իր հարցազրույցում նկատելով, որ հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորման գործընթացի հաջողությունը կախված է Թուրքիայի համապատասխան կառուցողականությունից եւ քաղաքական կամքից, հայտարարեց. «Ինչպես տեսնում եք, մինչեւ այս պահն առանձնապես մեծ առաջընթաց չկա, դա տեսանելի է… Ես չէի ասի, որ շատ ոգեւորված սկսվեց ամեն բան, նաեւ չէի ասի, որ հիմա կա հիասթափություն: Գործընթաց է, այո, այդ գործընթացը դեռ չի տվել շոշափելի արդյունքներ, բայց դա չի նշանակում, որ այն չի կարող տալ, բայց չի էլ նշանակում, որ հաստատ տալու է»:
ՀՀ-ի եւ Թուրքիայի հատուկ ներկայացուցիչներ Ռուբեն Ռուբինյանը եւ Սերդար Քըլըչը մոսկովյան հանդիպումից հետո երեկ երրորդ անգամ հանդիպեցին Վիեննայում, այն դեպքում, որ երբ մեկնարկում էր հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորման գործընթացը, կողմերը պայմանավորվել էին հանդիպումներ անցկացնել նաեւ Երեւանում եւ Անկարայում:
Ինչպես եւ կանխատեսելի էր, հերթական անգամ հանդիպմանը շոշափելի առաջանցիկ քայլ չարձանագրվեց, քանի որ թյուրքական կողմն այն պայմանավորում է ՀՀ-Ադրբեջան հարաբերություններով, իսկ վերջինում Բաքվի ապակառուցողական մոտեցման պատճառով կարգավորման գործընթացները ծայրահեղ դանդաղ են ընթանում:
Հերթական՝ արդեն 4-րդ հանդիպմանը հայ եւ թուրք բանագնացները վերահաստատել են այս գործընթացի միջոցով երկու երկրների միջեւ լիարժեք կարգավորման հասնելու նպատակը, որի շուրջ տեսակետների անկեղծ ու արդյունավետ փոխանակում են իրականացրել:
Վերոշարադրյալ գործընթացներից ակնհայտ է դառնում, որ հայ-թուրքական հարաբերությունների եւ հայ-ադրբեջանական կարգավորումների գործընթացների փոխադարձ պայմանավորումը խոչընդոտում է տարածաշրջանում հարաբերությունների կարգավորմանը, ինչպես նաեւ տնտեսական համագործակցության մեկնարկին: Երեւույթը, ըստ էության, նշանակում է Երեւան-Անկարա հարաբերությունների կարգավորման գործընթացներում նախապայմաններով առաջնորդվել, իսկ պաշտոնական Երեւանը մշտապես հայտարարել է, որ պատրաստ չէ նախապայմաններով հարաբերություններ հաստատել Անկարայի հետ:
