Ով պահում է իր շրթունքները, նա պաշտպանում է իր հոգին

Երկրորդ բանը, որ հարկավոր է ուսուցանել երեխաներին, դա խոսքերի, բառերի ժլատությունն է:

«Բայց ասում եմ ձեզ, թէ ամեն դատարկ խօսքի համար, որ մարդիկ խօսեն՝ դատաստանի օրը համար պիտի տան: Որովհետեւ քո խօսքիցը՝ կարդարանաս, եւ քո խօսքիցը կդատապարտուիս»: Մատթեոս 12:36-37

Դրա համար է Պետրոս առաքյալը լռակյացությունը համարում մարդու կարեւոր առաքինություններից մեկը. «Այլ սրտի ծածուկ մարդը հեզ եւ հանդարտ հոգու անեղծութեամբը. որ դա Աստուծոյ առաջին շատ թանկագին է»: Ա Պետրոս 3:4

Իսկ Սողոմոն իմաստունն ասում է. «Իր բերանը զսպողը կպահէ իր հոգին. իր շրթունքները լայն բաց անողը կործանում է իրան համար»: Առակաց 12:3

«Ով որ զսպէ իր բերանն ու լեզուն, իր հոգին նեղութիւններից կպահէ»: Առակաց 21:23

«Չարախօս մարդը չի հաստատուիլ երկրի վերայ. չարիքը կորսայ բռնաւոր մարդին, մինչեւ որ կործանուի»: Սաղմոս 140:11

Անուշադիր խոսքեր արտաբերելիս որքան բառեր կարելի է արտաբերել, որոնք թունոտ են, գայթակղիչ են, վնասակար են եւ մեր սրտի, եւ ուրիշների համար: Շատախոսության ժամանակ չես կարող խուսափել մեղքից.

«Շատախօսութեան մէջ յանցանք պակաս չի լինիլ, բայց իր շրթունքները զսպողը խելացի է»: Առակաց 10:19

Զուսպ խոսքը ցուցանում է մարդու իմաստնությունը:

Հոգեկան անհավասարակշիռ վիճակների հիմքում ընկած է սիրո աստիճանական խամրումը մարդու սրտում, իսկ այնտեղ, ուր չկա սեր, ծաղկում է անտարբերությունը, տհաճությունը, անհամբերությունը, դյուրագրգռությունը, բարկությունը, նախանձը, վախը եւ այլն:

Անահիտ ԲԱՆՈՒՉՅԱՆ