Հնազանդությունը ինչպե՞ս կարող է ծառայել որպես պաշտպանություն։ Հնարավոր է, որ այսօր մենք ողջ ենք շնորհիվ հնազանդության, երբ շատերն անհնազանդության պատճառով զրկվել են կյանքից։ Ի՞նչ հնազանդության մասին է խոսքը.
«Գոհանում եմ Քեզանից, որ ահաւոր եւ զարմանալի կերպով ստեղծուեցայ. զարմանալի են Քո գործերը, եւ իմ անձը լաւ հասկացել է»։ Սաղմոս 139։14
Մեր աչքերը տեսնում են սեւակնած ամպերը, ականջները լսում են որոտնը, գոյացող էլեկտրական լարումից մազերն էլեկտրականանում են… Նրանց համար, ովքեր ժամանակին ուսանել են, թե ինչ վտանգներ են պարունակում այս նշանները, նրանք այն ընկալում են որպես նախազգուշացում։
Երեխաները չեն կարող վտանգները շրջանցել առանց նախազգուշացումների. ծնողները պարտավոր են նրանց ապահովագրել։ Մեզնից յուրաքանչյուրը, անշուշտ, հիշում է, թե ինչպես են ծնողները զգուշացրել՝ «էլեկտրական սալիկից հեռու մնա, կայրի», «ճանապարհն անցնելուց առաջ անպայման նայիր ձախ եւ աջ», «գետի, լճի ափից հեռու մնա, վտանգավոր է»… Երեխաների մի մասը վնասում են իրենց լոկ այն պատճառով, որ չեն լսում ծնողների խորհուրդներն ու խրատները։
«Եւ հիմա, որդեակներ, լսեցէք ինձ. եւ երանի նորանց, որ պահում են իմ ճանապարհները։ Խրատ լսեցէք եւ իմաստուն եղէք, եւ մի մերժէք»։ Առակաց 8։32-33
Աստվածաշնչյան մեկ այլ մեջբերման մեջ ասվում է, որ հնազանդությունը ծնողներին հաճո է Տիրոջը.
«Որդիք, հնազանդ եղէք ձեր ծնողներին ամեն բանի մէջ. վասն զի այդ հաճոյ է Տիրոջը»։ Կողոսացիս 3։20
«Բայց մեզ համար մէկ Աստուած կայ՝ Հայրը, որիցն են ամեն բաները, եւ մենք նորա համար. եւ մէկ Տէր Յիսուս Քրիստոս, որով են ամեն բաները, եւ մենք նորանով»։ Ա Կորնթացիս 8։6
Հնազանդությունը ծնողներին ծառայում է որպես պատվար ներկա կյանքի, ինչպես նաեւ հնարավորություն է տալիս ունենալ կյանք ապագայի, որը կոչվում է ճշմարտություն.
«Որովհետեւ մարմնի վարժութիւնը քիչ բանի համար է օգտակար. բայց աստուածապաշտութիւնն ամեն բանի համար օգտակար է՝ ունենալով այժմեան եւ գալու կենաց խոստմունքը»։ Ա Տիմոթեոս 4։8
«Իրանց անձերի համար բարի հիմ գանձեն հանդերձեալի համար, որ յաւիտենական կեանք ձեռք բերեն»։ Ա Տիմոթեոս 6։19
