Պողոս առաքյալը, խոսելով այն ամենի մասին, ինչի հասել էր մինչեւ հավատքն առ հարությալ Քրիստոս, համարում է այն ամենը անպետքություն՝ համեմատությամբ Հիսուս Քրիստոսի գիտության անաղարտության հետ. նույնիսկ այն ժամանակ, երբ այն պատճառում էր տանջանքներ եւ կորուստներ։
«Եւ հէնց ամեն բաներ էլ վնաս եմ համարում իմ Տէր Յիսուս Քրիստոսի գերազանց գիտութեան համար, որի պատճառով ամեն բանից զրկուեցա, եւ աղբ եմ համարում, որ Քրիստոսին շահեմ, Եւ նորանում գտնուիմ. եւ ոչ թէ իմ արդարութիւնն ունենամ՝ որ օրէնքիցն է, այլ այն, որ Քրիստոսի հաւատքիցն է. այն արդարութիւնը, որ Աստուածանից է հաւատքով. Որ ճանաչեմ նորան՝ եւ նորա յարութեան զօրութիւնը՝ եւ նորա չարչարանքի մասնակից լինելը, նորա մահուան կերպարանակից լինելով»։ Փիլիպպեցիս 5։8-10
Տիմոթեոսի երկրորդ թղթում Պողոսը վերահաստատում է, որ իր համար ամենանշանակալիցը իմացությունն է Հիսուսին, նրա արդարության մեջ լինելը.
«Եւ ամենը, որ կամենում են աստուածապաշտութեամբ ապրիլ Քրիստոս Յիսուսումը, հալածանք պիտի կրեն. Բայց չար եւ խաբեբայ մարդիկն յառաջ կգնան չարութեան մէջ, մոլորեցնելով եւ մոլորելով։ Բայց դու հաստատ կաց նորանցում, որ սովորեցիր եւ հաւատացիր. եւ գիտենալով թէ ումից սովորեցիր. Եւ որ մանկութիւնիցդ սուրբ գրքերը գիտես, որ կարող են քեզ իմաստուն անել փրկութեան համար այն հաւատքի ձեռովն, որ Քրիստոս Յիսուսումն է։ Ամեն Գիրք աստուածաշունչ են եւ օգտակար վարդապետութեան, եւ յանդիմանութեան, եւ ուղղելու, եւ արդարութեան խրատելու համար. Որ Աստուծոյ մարդը կատարեալ լինի ամեն բարի գործերի համար պատրաստուած»։ Բ Տիմոթեոս 3։12-17
Աստվածաշնչի վերջին՝ Հայտնության գիրքը պատմում է, թե ինչ է լինելու վերջին օրերին։ Քրիստոսի գալուստից հետո մեղավորները պետք է հարություն առնեն, դատվեն ըստ իրենց արած գործերի։ Կտիրի հազարամյա թագավորություն, ինչպես Եդեմական պարտեզում, մարդիկ նորից կբնակվեն Աստծո հետ.
«Եւ մի մեծ ձայն լսեցի երկնքիցը, որ ասում էր. Ահա Աստուծոյ խորանը մարդկանց հետ, եւ նա կբնակուէ նորանց հետ, եւ նորանք կլինին նորան ժողովուրդ, եւ ինքն Աստուած նորանց հետ կլինի նորանց Աստուած։ Եւ կջնջէ Աստուած բոլոր Արտասուքը նորանց աչքերիցը. եւ մահն այլեւս չի լինիլ, ոչ սուգ, եւ ոչ աղաղակ. եւ ոչ ցաւ այլեւս չի լինիլ, որովհետեւ առաջիններն անցան»։ Հայտնություն 21։3-4
«Սիրելիներ, հիմա Աստուծոյ որդիք ենք, եւ տակաւին յայտնուած չէ, թէ ինչ պիտի լինենք, բայց գիտենք թէ, երբոր նա կյայտնուի, նորան նման կլինենք, որովհետեւ կտեսնենք նորան ինչպէս որ է։ Եւ ամեն ով որ այս յոյսն ունի իրանում, սրբում է իր անձն ինչպէս որ նա սուրբ է»։ Ա Հովհաննես 3։2-3
Անահիտ ԲԱՆՈՒՉՅԱՆ
