«Մի՞թէ գետերին է բարկացել Տէրը, կամ գետերին էր քո ցասումը, կամ ծովին՝ քո սրտմտութիւնը, որ հեծար ձիերիդ՝ փրկութեան կառքերիդ։ Բոլորովին մերկացավ քո աղեղը, ցեղերին արած քո երդումների եւ խօսքի համեմատ գետերով պատառեցիր երկիրը։ Քեզ տեսան սարերը եւ դողացին, ջրի հեղեղը անցաւ. անդունդը տուաւ իր ձայնը. դէպի վեր բարձրացրեց իր ձեռքերը։ Արեգակը, լուսինը, կանգնում են իրանց կայանումը, նորանք ընթանում են քո նետերի լոյսովը, քո նիզակի փայլուն պայծառութիւնովը։ Բարկութեամբ քայլում ես երկրի վերայ, սրտմտութեամբ ոտնակոխում ես ազգերին։ Դու դուրս եկար քո ժողովրդի փրկութեան համար, ջարդեցիր գլուխը անօրէնի տանիցը, հիմունքը մերկացնելով մինչեւ պարանոցը։ (Սէլայ։) Դու ծակեցիր նորա գաւազանովը նորա զօրավարների գլուխը, որոնք փոթորկի պէս յարձակվում են, որ ինձ ցրիւ տան. որոնք ուրախութիւն ունին իբր թէ տնանկին ուտելու են ծածուկ տեղը։ Դու ճանապարհորդեցիր ծովումը քո ձիերովը, շատ ջրերի յորձանուտումը»։ Ամբակում 3։8-15
Նետավոր ձիավորը Տիրոջ կերպարն է։ Նետերը համեմատվում են առաքյալների հետ, որ Հիսուսն «արձակեց»-ուղարկեց աշխարհի բոլոր կողմերը։ Նետեր արձակողը առաքյալներին քարոզչության ուղարկողն է։
Գույները, ինչպես եւ թվերը Աստվածաշնչում մեծ նշանակություն ունեն։ Սպիտակ ձիավորի առաքելության ավարտից հետո ի հայտ են գալիս այլ երանգների ձիերը։ Ավետարանի քարոզումն արեց իր բաժին առաքելությունը, եւ որտեղ չհասավ նրա էությունը, այնտեղ սկսում են գործել այլ գույներ։
«Եւ երբոր երկրորդ կնիքը բացաւ, երկրորդ կենդանիիցը լսեցի որ ասում էր. Եկ եւ տես։ Եւ մի ուրիշ ձի դուրս եկաւ կարմիր. եւ նորա վերայ նստողին տրուեցաւ որ խաղաղութիւնը վեր առնէ երկրիցը, եւ որ իրար մորթեն. եւ մի մեծ սուր տրուեցաւ նորան»։ Հայտնություն 6։3-4
Լինելու է բոլորի պատերազմը յուրաքանչյուրի դեմ։ Երբ չար երեւույթները ներգործեն մարդկանց մեջ, յուրաքանչյուրն այնքան համոզված ու վստահ է լինելու իր ճշմարտացիության մեջ, որ ատելու է դիմացիններին, եւ անձնական կռիվներից ու մենամարտերից մինչեւ պատերազմներ, անխուսափելի է լինելու։ Չարն այնքան է տիրելու մարդկանց, որ դիմացինների հետ հաշտության եզրեր գտնելը դառնալու է բացարձակապես անընդունելի, եւ ամեն մեկը ցանկանալու է իր «ճշմարտության» համար սպանել «այլախոհներին»։ Դաժանությունը միմյանց դեմ է հանելու մարդը՝ մարդու, տունը՝ տան, ընտանիքը՝ ընտանիքի, քաղաքը՝ քաղաքի, երկիրը՝ երկրի։ Կարմիր ձին խորհրդանշում է ինչպես չարչարանքների ենթարկվելը, այնպես էլ արյունահեղ պատերազմները։
«Եւ երբոր երրորդ կնիքը բացաւ, երրորդ կենդանիիցը լսեցի որ ասում էր. Եկ եւ տես. եւ տեսայ եւ ահա մի սեւ ձի, եւ նորա վերայ նստողը մի կշիռք ունէր իր ձեռքումը։ Եւ չորս կենդանիների միջիցը մի ձայն լսեցի որ ասում էր. Մի կապիճ ցորենը մի դենարի, եւ եւեք կապիճ գարին մի դենարի, եւ ձէթին եւ գինուն վնաս չտաս»։ Հայտնություն 6։5-6
Երրորդ ձիու «սմբակների տակ է հայտնվում» արդեն տնտեսությունը՝ գնաճ, արժեզրկում, տնտեսական կատակլիզմներ… Եթե նախկինում ցանկանում էին դաստիարակել բազմակողմանի զարգացած մարդու, այժմ «դաստիարակվում» են բացառապես սպառողներ… Բայց չէ՞ որ Աստված մարդուն աշխատավոր արեց, որ իր քրտինքով իր հացը վաստակի. Ադամի առաջին մասնագիտությունը հողագործությունն ու այգեգործությունն էր, Աբելի մասնագիտությունը հովվությունն էր, Հիսուսինը՝ հյուսնությունը…։ Մարդը պետք է իր հանապազօրյա հացը վաստակի։ Ձրի հաց ուտելն ամոթ է։ Մարդկանց սովորեցրել են անգործության՝ էժանագին վարկերի եւ անհասկանալի արտոնությունների միջոցով… Իսկ երբ գալիս է պարտքերը մարելու ժամանակը, մարդիկ այլեւս աշխատել չեն ցանկանում… Նրանք ավելի շուտ կգնան հանցագործության, քան աշխատանքի։
Անահիտ ԲԱՆՈՒՉՅԱՆ
