Վերջին ժամանակների քրիստոնյաներն ապրելու են այնպիսի շրջապատում, այնպիսի միջավայրում, որ հրաշք է համարվելու իրենց հավատքն իսկ։ Այժմվանից ամեն ինչ արվում է ճշմարիտ փառաբանությունից հեռանալու համար. ծնվում են անհավատ ընտանիքներում, մեծանում են աշխարհիկ հասարակությունում, ստանում են հակակրոնական կրթություն, կայանում են չարության մեջ։ Ինչպես Քրիստոսն էր ասում՝ ուղարկում եմ ձեզ որպես գառներ գայլերի մեջ։ Վերջին ժամանակների հավատացյալների հավատքը հավասարեցվելու է նահատակության։ Մկրտվելիս մեր աչքերի վրա դրոշմ է դրվել, որպեսզի լույսին նայենք, լույսով շարժվենք, բայց երբ մեր աչքերը ծառայեցնում ենք մեղքին, այդ դրոշմը այլեւս զորությունը կորցնում է, երբ մեր ոտքերը դրոշմվում են, բայց հետո մեզ տանում են չարի որջը, զորությունը կորչում է…
Որպեսզի Սուրբ Հոգու շնորհքի կնիքը գործի, հարկավոր է, որ մարդու կյանքի ընթացքը համապատասխանի ավետարանի գրվածքին։ Մարդն ապրում է իրեն համոզելով, թե ինքը չի դատվելու, թեպետ հոգու խորքում շատ լավ գիտի, որ բոլորն են դատվելու… եւ դա սթափեցնում է։ Իսկ դատվողների մեջ չկան գոռոզներ։
«Եւ կնքուածների համար լսեցի հարիւր քառասունեւչորս հազար կնքուած Իսրայէլի որդկանց ամեն ցեղերիցը»։ Հայտնություն 7։4
Այստեղ շատերի մոտ հարց է ծագում, թե ինչո՞ւ հենց հարյուր քառասունչորս հազար։ Այստեղ չկա պարզ թվաբանություն, այստեղ կա խորհրդանշական թիվ։ Տասներկուսը Իսրայելի ճյուղերն են, հարյուր քառասունչորսը՝ տասներկուսի քառակուսին է, հազարն ամբողջացնող թիվն է։
«Յուդայի ցեղիցը տասնեւերկու հազար կնքուած. Գադի ցեղիցը տասնեւերկու հազար կնքուած. Ասերի ցեղիցը տասնեւերկու հազար կնքուած. Նեփթաղիմի ցեղիցը տասնեւերկու հազար կնքուած. Մանասէի ցեղիցը տասնեւերկու հազար կնքուած. Շմաւոնի ցեղիցը տասնեւերկու հազար կնքուած. Իսաքարի ցեղիցը տասնեւերկու հազար կնքուած. Զաբուղոնի ցեղիցը տասնեւերկու հազար կնքուած. Յովսէփի ցեղիցը տասնեւերկու հազար կնքուած. Բենիամինի ցեղիցը տասնեւերկու հազար կնքուած»։ Հայտնություն 7։5-8
Այն, որ փրկվածների թիվը շատ ավելի շատ է լինելու, վկայում է անմիջապես հաջորդ պարբերությունը, որտեղ Հովհաննեսը վկայում է, որ տարբեր ազգերից բյուր մարդկանց տեսավ. «Եւ սորանցից յետոյ տեսայ, եւ ահա մի շատ ժողովուրդ, որ ոչ ով չէր կարող համարել, ամեն ազգից եւ ցեղերից եւ ժողովուրդներից եւ լեզուներից, կանգնած աթոռի առաջին եւ Գառի առաջին, եւ սպիտակ հանդերձներ հագած, եւ իրանց ձեռքերումն արմաւենիներ»: Հայտնություն 7։9
Անահիտ ԲԱՆՈՒՉՅԱՆ
