Աստված վեց օրում արարեց երկինքը, երկիրը, ինչպես նաեւ բուսական եւ կենդանական աշխարհը, ներառյալ մարդուն։ Ամեն արարման օրվա ավարտին Աստված զննում էր արարածը եւ տեսնում, որ բարի է։ Արարման պսակը եղավ մարդը, ում Աստված ստեղծեց կատարյալ՝ Իր պատկերով ու Իր նմանությամբ։ Աստված տեսավ, որ Ադամի մենակությունը լավ չէ. «Եւ Եհովայ Աստուածն ասեց. «Լաւ չէ, որ մարդը մինակ լինի, նորա նման մի օգնական շինեմ իրան յարմար»»։ Ծննդոց 2։18
Այսպիսով տեսնում ենք, որ մարդու համար մենակությունը լավ չէ։ Ժողովողի գրքում ասվում է. «Երկուսը լաւ է, քան թէ մէկը. որ նորանք վարձք ունին իրանց աշխատանքիցը։ Որովհետեւ եթէ վայր ընկնեն, մէկը միւսին վեր կկացնէ. բայց վայ մէկին, որ ընկնի, եւ մի երկրորդ չկայ, որ նորան կանգնեցնէ։ Եւ երբոր երկուսը միասին քնեն՝ կտաքանան. բայց մէկը ինչպէ՞ս կտաքանայ։ Եւ եթէ մէկը նորան բռնութիւն անէ, երկուսը նորա դէմ կկանգնեն, եւ երեքպատիկ թելը շուտով չի կտրուիլ»։ Ժողովող 4։9 12
Տեր Աստված մարդուն չարարեց միայնության համար։ Նա մարդու մեջ դրեց իր Արարչի եւ իր նմանների հանդեպ սիրո, հասկացվածության, ընկերության եւ շփման անհրաժեշտություն։ Երբ այս պահանջմունքները չեն բավարարվում, այդ ժամանակ է, որ մարդ իրեն զգում է միայնակ եւ դժբախտ։
Միայնություն առաջացնող պատճառները
Միայնությունը չի առաջանում մեկ օրում։ Այն կարող է լինել մի ողջ կյանքի կամ մարդու բնավորության արդյունք։ Այն կարող է լինել որեւէ իրադարձության կամ ապրումների հետեւանք։ Երբեմն չենք էլ ենթադրում, որ մեր այս կամ այն արարմունքով կամ գործունեությամբ ինքներս մեզ մտցնում ենք միայնության փակուղի։
Դաստիարակություն
Որոշ մարդիկ միայնության հակում ունեն վաղ մանկության տարիներին տեղի ունեցած որոշակի իրադարձությունների կամ հանգամանքների բերումով։ Օրինակ՝ այն երեխաները, ում ծնողները զսպել են իրենց զգացմունքները կամ հակառակը՝ չափից դուրս քննադատական են եղել իրենց արտահայտություններում, վերաբերմունքում, կարող են ձեւավորել բարդույթներ, որոնք հետագայում բացասաբար կանդրադառնան շրջապատի հետ նրանց փոխգործակցության ունակության վրա։ Նրանցից ոմանք այդպես էլ չեն սովորում հասակակիցների հետ նորմալ շփվել եւ ընկերություն անել։ Մյուսների մեջ կարող է ձեւավորվել կտրուկ եւ ագրեսիվ բնավորություն, որը շրջապատին վանելու եւ վախեցնելու է։ Երրորդները դատապարտված են միայնության չափից դուրս ցածր ինքնագնահատականի պատճառով եւ հասարակության կողմից չընդունված լինելու վախից։ Միայնությունը կարող է դառնալ կյանքի ոճ նրանց համար, ովքեր այդպես էլ չեն կարողացել իրենց մեջ զարգացնել միջանձնային հարաբերությունների ունակություններ կամ շփվողականություն։
Միջանձնային թերզարգացած ունակություններով մարդու աստվածաշնչյան օրինակ կարող է լինել կամակոր կնոջ օրինակը.
«Լաւ է կտուրի մի անկիւնումը բնակուել, քան թէ կռուասէր կնոջ հետ ընկերովի՝ տան մէջ»։ Առակաց 21։9
«Լաւ է բնակուել ամայի երկրում, քան թէ կռուասէր եւ բարկացկոտ կնոջ հետ»։ Առակաց 21։19
Սոցիալական գործոնները
Գոյություն ունեն մի շարք սոցիալական գործոններ, որոնք նպաստում են միայնության զարգացմանը։ Մենք ապրում ենք գիտատեխնիկական առաջընթացի դարում, երբ մարդը կարող է յոլա գնալ առանց մեկ այլ մարդու օգնության ու աջակցության։ Այսօր շատ բան կարող ենք անել առանց տնից դուրս գալու։ Համացանցն ու հեռուստատեսությունը այսօր փոխարինել են մեր բարեկամներին, հարազատներին ու ընկերներին։ Շատ մեծահասակներ տառապում են միայնության մեջ՝ վախենալով դուրս գալ փողոց, քանի որ հանցավորությունը մեծացել է։ Մշտական աշխատանքային գերբեռնվածությունը կամ հաճախակի գործուղումները խանգարում են ձեւավորելու ազնիվ ընկերական փոխհարաբերություններ մարդկանց միջեւ։
Անահիտ ԲԱՆՈՒՉՅԱՆ
