Աշխարհի վերջի տեսարանները, ամենայն հավանականությամբ, բոլորը ցուցադրվելու են ուղիղ եթերում՝ երկրաշարժեր, ցունամիներ, միջուկային զենքի պայթյուններ… Ինչպես եւ ժամանակին երկու մարգարեներին սպանեցին ի տես բոլորի եւ չէին թողնում նրանց հուղարկավորել, որպեսզի հնարավորինս շատերը տեսնեն․ «Եւ նորանց դիերը ընկած կմնան այն մեծ քաղաքի հրապարակումը, որի անունն հոգեւորապէս Սոդոմ եւ Եգիպտոս է կոչվում․ որտեղ մեր Տէրն էլ խաչուեցաւ։ Եւ կտեսնեն ժողովուրդներից եւ ցեղերից եւ լեզուներից եւ ազգերից նորանց դիերը երեք օր եւ կէս, եւ թող չեն տալ որ նորանց դնեն գերեզմանների մէջ»։ Հայտնություն 11։8-9
Մեզ վիճակվել է ուղիղ եթերում տեսնել այս կամ այն երկրի կամ կազմակերպության ղեկավարի սպանության կամ մահվան դատավճռի իրականացման կադրեր։ Տեսել ենք, թե ինչպես են այս կամ այն գերտերության բարձր պաշտոնյաները հրճվում լինչի դատաստանի տեսարաններից, երբ դաժանաբար սպանվողն իրենց համար ոչ հաճո երկրի ղեկավարն է եղել… Դրանից հետո տվյալ երկիրն ընկել է խոր տնտեսական եւ բարոյահոգեբանական ճգնաժամի մեջ, բայց դա արդեն «հրճվանքի» հետեւանքներն են, ոչ թե դրդապատճառները։ Ուղիղ եթերում տեսնում ենք արհավիրքներ, մասսայական մահապատիժներ, պատերազմական գործողություններ, ռմբակոծություններ…
Սակայն այն, ինչ տեղի ունեցավ հետո այն երկու մարգարեների հետ, ոչ մի ուղիղ կամ այլ եթերում հնարավոր չէ տեսնել․ «Եւ երեքեւկէս օրից յետոյ Աստուածանից կենդանի հոգի եկաւ մտաւ նորանց մէջ, եւ նորանք իրանց ոտների վերայ կանգնեցին․ եւ մեծ վախ ընկաւ նորանց տեսնողների վերայ»։ Հայտնություն 11։11
Նույնիսկ եթե այսօր նման իրավիճակ լինի, ապա բոլոր եթերները մի հրահանգով կմտնեն գովազդային դադար, կամ ամենաշատը երկու օր հետո կմոռացվի Աստծո հրաշքը ապոկալիպտիկ մարդկությանը մատուցվող լրատվական հարահոսում։ «Եւ ինձ մի եղէգ տրուեցաւ գաւազանի նման․ եւ հրեշտակը կանգնած էր եւ ինձ ասում էր․ Վեր կաց եւ չափիր Աստուծոյ տաճարը եւ սեղանը եւ նորանում երկրպագողներին»։ Հայտնություն 11։1
Ի՞նչ տաճար պետք է չափեր Հովհաննեսը։ Հաստատ դա երկնային տաճար չէ, որովհետեւ երկնային Երուսաղեմում չի լինելու տաճար։ Հավանաբար դա հոգեւոր իրողություն է, դա հոգեւոր եկեղեցու սահմաններն են։ «Եւ գաւիթը, որ տաճարիցը դուրս է, դուրս գցիր եւ մի չափիր, որովհետեւ նա հեթանոսներին է տրուած․ եւ սուրբ քաղաքը կոխ կտան քառասունեւերկու ամիս»։ Հայտնություն 11։2
Գրված է, որ ունեցողին էլ ավելի կտրվի, չունեցողից եղածն էլ կվերցվի։ Հեթանոսությունը հոգեւոր ներքին կերտվածք ու վիճակ է։ Հեթանոսն աշխարհը սիրող, տարերքներին խոնարհվող, գայթակղություններին, իշխանությանը, փառքին, հաճույքներին ստրկացող մեկն է, սրանք են նրա կյանքի նպատակները։ Հեթանոսը արտաքին մարդ է. նա կարող է նույնիսկ եկեղեցի այցելել, մոմ վառել, խաչ կրել, բայց ներքուստ ապրել հոգեւոր դատարկությամբ։ Այսօր եկեղեցի են մտնում ե՛ւ ցորենը, ե՛ւ հարդը։ Աստված առայժմ դրանք չի առանձնացնում իրարից։
Անահիտ ԲԱՆՈՒՉՅԱՆ
