«Սորանք են այն երկու ձիթենիները եւ երկու ճրագակալները, որ երկրի Աստուծոյ առաջին կանգնած են»

Այստեղ հնչում է քառասուներկու ամիս թիվը, որը հակաքրիստոսի  գործունեության ժամանակահատվածն է։ Երեքուկես տարի։ Այս թիվը եւ այս ժամանակահատվածն առաջին անգամ չէ, որ մեջբերվում են Աստվածաշնչում։ Եղիսե մարգարեն անիծում է իրեն ծաղրող երեխաներին, եւ երկու արջ հոշոտում են քառասուներկու երեխայի. «Եւ նա այնտեղից գնաց Բեթէլ. եւ նա ճանապարհովը վեր էր գնում եւ փոքր տղերք դուրս եկան քաղաքիցը եւ ծաղր անելով ասում էին նորան. Վեր եկ, կնդակ, վեր եկ, կնդակ։ Եւ նա ետ դառաւ, եւ նա նորանց տեսաւ եւ անիծեց նորանց Տիրոջ անունովը. եւ անտառից երկու արջ դուրս եկան եւ նորանցից քառասունեւերկու երեխայի պատառեցին»։ Դ Թագավորաց 2։23-24

Եղիա մարգարեի ժամանակ երեքուկես տարի, որ քառասուներկու ամիս է, երկրի վրա երաշտ ու սով էր։ Աբրահամից մինչեւ Դավիթ տասնչորս սերունդ է, Դավիթից մինչեւ բաբելոնյան գաղթ եւս տասնչորս սերունդ է եւ եւս տասնչորս սերունդ է մինչեւ Հիսուս։ Ընդամենը դառնում է քառասուներկու սերունդ է ապրել Աբրահամից մինչեւ Հիսուս։ Այսինքն՝ կարելի է ենթադրել նաեւ, որ քառասուներկուսը նախապատրաստության թիվ է, իրականացման ընթացքի թիվ է։ Այստեղ պետք է ենթադրել, կռահել, մտորել, հետեւություն անել… երեքուկես տարին, քառասուներկու ամիսը ամպերի ամենախիտ կուտակումների ժամանակահատվածն են լուսաբացից առաջ։ Սակայն հենց այս նույն ժամանակահատվածի համար են Հայտնության գրքում ի հայտ գալիս երկու նոր կերպարներ. «Եւ իմ երկու վկաներին կտամ, եւ հազար երկուհարիւրեւվաթսուն օր կմարգարէանան քուրձ հագած։ Սորանք են այն երկու ձիթենիները եւ երկու ճրագակալները, որ երկրի Աստուծոյ առաջին կանգնած են»։ Հայտնություն 11։3-4

Պատմոս կղզու բարձունքին կա Եղիա մարգարեի մատուռը, ում, ըստ Հին Ուխտի, Աստված մարմնով վերցրեց իր մոտ։ Համարվում է, որ երկու մարգարեներից մեկը, որ պիտի լինի Աստծո վկան, լինելու է հենց Եղիա մարգարեն։

Ճիշտ է Հայտնության գրքում անուններ չեն տրվում, ասվում է երկու ճրագակալ, երկու ձիթենի։ Բայց քանի որ երկու մարդ կա, որ չեն մահացել, մեկը մինչջրհեղեղյան ժամանակաշրջանից Ենովքն է, ով Ադամի յոթերորդ սերունդն էր, եւ մյուսը՝ Եղիա մարգարեն, ում Աստված մարմնով վերցրեց, եւ ով ապրում էր օրենքի տակ։ Եղիան ներկայացնում էր ողջ հրեա ազգը, իսկ Ենովքը՝ ողջ մարդկությունը։ Կա կարծիք, որ վերադառնալու են երկու այս չմահացածները։ Կա նաեւ տեսակետ, թե վկաները լինելու են Եղիան եւ Մովսեսը, քանզի երկուսն էլ ներկա են եղել լեռան վրա, Հիսուսի պայծառակերպությանը, մեկը ներկայացնելով օրենքը, մյուսը՝ մարգարեներին։ Կա նույնիսկ տեսակետ, որ լինելու են Եղիան եւ Երեմիան, որովհետեւ Երեմիայի մահվան մասին ոչ մի տեղ գրված չէ։ Ամեն դեպքում, բոլոր մեկնաբանները Եղիայի հարցում միակարծիք են, որ երկուսից մեկը հաստատ Եղիան է։

Երկու մարգարեները հագնելու են քուրձեր եւ վկայեն ճշմարտություններ։ Վերջին օրերին շատ քչերն են համարձակվելու բարբառել իրականությունը։ Եղիան միշտ աչքի է ընկել ուղղախոսությամբ եւ երբեք չի երկնչել ասելու ճշմարտությունը։ Կարելի է ասել, որ նույն խառնվածքն ու բնավորությունն է ունեցել Ենովքը։ Ըստ ամենայնի, երկրի վրա չեն գտնվելու այն արժանավորներն ու համարձակները, ովքեր կասեն ճշմարտությունը, դրա համար դա անելու են երկնաբնակները։ Եղիան պետք է գա եւ ասի ողջ ճշմարտությունը։ Այսինքն՝ Եղիան երկրոդ գալստյան նախապատրաստողն է։ Հրեաներին թվում էր, թե Եղիան պետք է պատրաստի առաջին գալուստը։ Սակայն Եղիայից առաջ հոգով եկավ Հովհաննես Մկրտիչը, ով նախապատրաստեց Հիսուսի առաջին գալուստը, իսկ Եղիային նախանշված է պատրաստել երկրորդ գալուստը։

Անահիտ ԲԱՆՈՒՉՅԱՆ