Պատվիրանների դեմ պատերազմի նպատակը հստակ է՝ սահմանել սեփական հակապատվիրանները. մարդը պետք է ապրի միայն կրքերով ու մեղքերով։ Եվ միայն այս միջոցով գազանը նախ կգրավի մարդկանց սրտերը, այնուհետեւ՝ նաեւ համաշխարհային գահը։ Կիրքը շատ ավելի զորեղ է ցանկացած ներարկումից ու պատվաստումից, ցանկացած չիպից։ Հնարավոր է մի ազգի մոտ ատելություն սերմանել մյուսի նկատմամբ մինչեւ ցեղասպանություն, կարելի է նախանձը բորբոքել եւ հեղափոխություններ կազմակերպել ազգերի մեջ՝ առաջացնելով ընդհուպ քաղաքացիական եղբայրասպան պատերազմներ։ Հնարավոր է մարդու մեջ նախանձ ու ատելություն սերմանել մարդկության նկատմամբ։ Նախանձից Կայենն սպանեց Աբելին։ Առաջին անգամ երկրագնդի հողն արյունով ներծծվեց հենց նախանձի պատճառով։ Չարի համար ամենաարդյունավետ աշխատանքը կրքերի վրա խաղալն է։ Ամեն տեսակի կիրք տիրում է մարդուն։
Իրականում մարդկությանը կարելի է «դաստիարակել» եւ տանել ցանկացած ուղղությամբ, որովհետեւ մարդկության գիտակցությունը փոքր երեխայի գիտակցության նման է, ում կարելի է վախեցնել դիմակով եւ ուշադրությունը շեղել «քաղցր կոնֆետով»։ Իսկ այդ կոնֆետը, այսինքն՝ կրքերի եւ մեղքերի հրաբուխը մատուցել խանգարում են միայն Տերն ու Իր եկեղեցին։ Դրա համար է, որ վիշապը մի ձեռքով բորբոքում է այդ կրքերը, մյուսով կռվում Նրա դեմ, ով կարող է սաստել եւ մարել դրանք։ Հնարավո՞ր է մարդկանց սովորեցնել՝ ատել եկեղեցին։ Իհա՛րկե ։ Հարկավոր է միայն նպատակադրվել եւ երկու տարի հեռուստաալիքները «լարել» այդ ուղղությամբ։
«Եւ նորան տրուեցաւ մի բերան մեծ-մեծ բաներ եւ հայհոյանք խօսող, եւ իշխանութիւն տրուեցաւ նորան քառասունեւերկու ամիս իր ուզածն անելու։ Եւ նա իր բերանը բացաւ Աստուծոյ դէմ հայհոյանքով, որ հայհոյէ նորա անունին եւ նորա խորանին, եւ երկնքումը բնակողներին»։ Հայտնություն 13։5-6
Գոյություն ունի եկեղեցու նկատմամբ երկու տեսակի ատելություն. տեսանելի եւ իռացիոնալ, անհասկանալի։ Սատանայի ատելությունը տեսանելի եւ գիտակցված է։ Այլասերվածը մտածում է, թե բոլորն են իր նման, սակայն երբ իմանում է, որ բոլորը չե՛ն, վշտանում ու հերսոտում է, գողը մտածում է, թե բոլորն են ինչ-որ տեղ, ինչ-որ բան գողանում, սակայն երբ հասկանում է, որ ո՛չ բոլորն են գողանում, հայտնվում է դիսկոմֆորտի մեջ։ Եկեղեցին մաքուր է, եկեղեցին սուրբ է, ճիշտ այնպիսին է, ինչպիսին ցանկանում է տեսնել նրան Տերը. նա հարսն է։ Եվ նրանք, ովքեր չեն ընդունում Տիրոջը, փորձում են ցեխ շպրտել եկեղեցու ուղղությամբ, անպատվել հարսին։ Սատանան գիտակցում է, որ իր դեմ կանգնած է իր մահացու թշնամին, եւ նա եկեղեցուն բացահայտորեն վերաբերվում, ատում է թշնամու նման։ Եվ որպես Աստծո թշնամի՝ վիշապն ունի մեկ գլխավոր նպատակ՝ նստել Աստծո գահին։ Հայտնության գիրքը փաստում է, որ ինչ-որ ժամանակահատված, այնուամենայնիվ, վիշապն իշխելու է, եւ նրա առաջ համատարած խոնարհում է լինելու. «Եւ երկրպագեցին այն վիշապին, որ իշխանութիւն տուաւ այն գազանին, եւ երկրպագեցին գազանին՝ ասելով. «Ո՞վ է այս գազանի նման կամ ո՞վ է կարող դորա հետ պատերազմել»։ Հայտնություն 13։4
Անահիտ ԲԱՆՈՒՉՅԱՆ
