Վիճակագրական կոմիտեն հրապարակել է մեր տնտեսությունը բնութագրող օպերատիվ ցուցանիշները հունվար-հոկտեմբերի համար։ Ըստ այդմ՝ տնտեսական ակտիվության ցուցանիշը 10 ամսվա կտրվածքով 4.3 տոկոս է (4.4 տոկոս-9 ամիս), արդյունաբերական արտադրանքի ծավալն աճել է 1.1, շինարարության ծավալը՝ 5.9 (6.4 տոկոս-9 ամիս), առեւտրի շրջանառությունը՝ 7 տոկոսով, ծառայությունների ծավալն ավելացել է 6.4 տոկոսով, էլեկտրաէներգիայի արտադրությունը նվազել է 3.1 տոկոսով, սպառողական գների ինդեքսն աճել է 6.9, արդյունաբերական գների ինդեքսը՝ 9.9 տոկոսով։ Եթե այս թվերը վերափոխենք իրավիճակի նկարագրության, ապա պատկերը սա է՝ ցավոք, դեռ չենք կարողանում մեր տնտեսությունը ոտքի հանել։ Պատճառների, խնդիրների, ելքերի, ներուժի ու հեռանկարների մասին «ՀՀ»-ն մեկ անգամ չէ, որ խոսել է…
Հիմա քննարկենք թանկացումների շղթան։ Հասկանալի ու ցավալի պատճառներով խոսում ենք առավելապես հացի թանկացումից՝ ինչքա՞ն թանկացավ, որքա՞ն կտեւի եւ այլն։ Հարցը մինչդեռ պետք է այլ կերպ հնչեցնել՝ իսկ ինչո՞ւ պետք է չթանկանար։ Փաստ է՝ Արցախը Հայաստանի թիկունքն է, եւ այդ թիկունքը հիմա շատ է թուլացել՝ ուժազրկելով նաեւ Հայաստանի Հանրապետությունը։ Արցախի գործոնով պայմանավորված` Հայաստանը այլ պետություն էր պատերազմից առաջ եւ բոլորովին այլ՝ պատերազմից հետո։ Հիմա զրկված ենք մեր թիկունքի, մեր կենսատարածքի մեծ մասից եւ այդ կենսատարածքի հողեղեն ու ոչ հողեղեն ներուժից։
Օրինակ՝ Արցախի՝ թշնամուն անցած տարածքներում, տարբեր միջին հաշվարկներով, տարեկան աճեցվել է 100 հազ. տ ցորեն: Պաշտոնական տվյալներով՝ 2017 եւ 2018 թթ. Արցախում 135-150 հազ. տոննա հացահատիկ է արտադրվել: Սա բավականացնում էր ոչ միայն Արցախին։ 100 հազ. տոննայի չափով էլ Հայաստան էր ներկրվում: Նայենք ՀՀ-ի՝ ցորենով ինքնաբավության ցուցանիշը՝ 30-31 տոկոս։ ՀՀ-ն տարեկան սպառում է 450 հազ. տ ցորեն, արտադրում ենք մոտ 200 հազար տոննան, այսինքն՝ պահանջարկի մեծ մասը ներկրում ենք։ Եթե հաշվի առնենք, որ հիմա Արցախից ներկրելիք չունենք, ուրեմն պետք է ներկրենք նաեւ Արցախից չեկող բաժինը: Հացահատիկը հիմնականում Ռուսաստանից ենք բերում։ Եվ այս ապրանքը միջազգային շուկայում դոլարով է։ Մեր տնտեսությունը միջազգային շուկայի հանդեպ դիմադրողունակություն չունի, ասել է թե՝ այդ շուկայում ցանկացած արձագանք անմիջապես զգում ենք մեր մաշկին։ Կորցրած կենսատարածքի մասով կարող ենք հավելել հատիկաընդեղենի, ջրային պաշարների, արոտավայրերի, խոտհարքների, էժան էլեկտրաէներգիայի, մետաղական հարուստ հանքավայրերի կորուստների օրինակը՝ նախ շեշտադրելով քաղաքական ու անվտանգային կորուստների հետեւանքները։ Բայց այս թվարկումից ոչինչ չի փոխվի, եթե մեզ թափ չտանք ու արագ ոտքի չկանգնենք։ Մանավանդ որ թշնամին ամենատարբեր կեղտոտ տեխնոլոգիաներով մեզ փորձում է պարտադրել ոգու ուժի կենսադաշտի կորուստը։
Իսկ ինչպե՞ս պետք է թույլ չտանք։ Ոտքի կանգնելով։ Տնտեսապե՛ս ոտքի կանգնելով։
