ՄԱԿ-ի պաշտոնյաներն ավելի հաճախ են անում այնպիսի քայլեր եւ հայտարարություններ, որոնք լուրջ հարված են հասցնում համաշխարհային թիվ մեկ կառույցի հեղինակությանն ու վարկանիշին: Այս կառույցը շարքային միջազգային մարմին չէ, նրա առաքելությունը հազարամյակներով ձեւավորված միջազգային հարաբերությունների նորմերը ֆորմալացնելն ու դրանց պահպանմանը հետեւելն է: Այն երկրների միջեւ հարաբերություններ հաստատելու, եղած խնդիրները լուծելու առաքելություն ունի: Համաշխարհային կարգը պահպանելու առաքելություն ունեցող մարմնի վարկանիշին հարվածը հղի է ծայրահեղ վտանգներով ողջ աշխարհի համար:
Նախ՝ այս կառույցը պարտադրված է հրաժարվել երկակի ստանդարտներից, հակառակ դեպքում Երկիր մոլորակի վրա քաոս կսկսվի: Երկրորդ՝ ՄԱԿ-ի բարձրաստիճան պաշտոնյաները պետությունների ներկայացուցիչների հետ հարաբերվելիս պետք է պահպանեն օբյեկտիվություն եւ չեզոքություն, առավել եւս դեռեւս չկարգավորված հակամարտության մեջ գտնվող պետությունների ղեկավարների հետ հարաբերվելիս, քանի որ շատ հարցեր կան, որոնք պետք է բանակցությունների միջոցով լուծվեն, իսկ միջազգային թիվ մեկ կառույցի կողմնակալ պահվածքը կարող է ոչ միայն վնասել խնդիրները կարգավորելու բանակցային գործընթացին, այլեւ, ընդհանրապես, հիմնահարցերի կարգավորումներին:
Նախօրեին ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայի նախագահ Աբդուլլահ Շահիդն այցելել էր Բաքու եւ Ադրբեջանի ԱԳ նախարարի հետ հանդիպման ժամանակ նշել, որ ողջունում է տարածաշրջանում կայուն խաղաղություն հաստատելու Ադրբեջանի ջանքերը։ ՄԱԿ-ի բարձրաստիճան պաշտոնյան նման հայտարարությունների փոխարեն առնվազը պետք է իր հանդիպումների քննարկումների օրակարգում ներառեր Արցախի ժողովրդի դեմ ադրբեջանաթուրքական ագրեսիայի ժամանակ իրականացված պատերազմական հանցագործությունները, Բաքվի բանտերում ապօրինաբար պահվող հայ ռազմագերիների եւ քաղաքացիական անձանց անհապաղ ազատ արձակման հարցը եւ, վերջապես, որպես աշխարհի պետությունների ինքնիշխան տարածքների անձեռնմխելիության ու սուվերենության իրավունքի պաշտպան թիվ մեկ կառույցի ներկայացուցիչ՝ պետք է հարց բարձրացներ ՀՀ տարածք ադրբեջանական զինուժի ապօրինի ներխուժման եւ այնտեղից դրանց անհապաղ դուրսբերման վերաբերյալ:
Տարակուսելի է, որ ՄԱԿ-ի ղեկավար պաշտոն զբաղեցնող Աբդուլլահ Շահիդը տեղյակ չէ, որ 2020 թ. նոյեմբերի 9-ից հետո Ադրբեջանը դիմել է բազմաթիվ սադրանքների, որոնց հետեւանքով հայկական կողմը զինվորական եւ քաղաքացիական անձանց շրջանում ունի մի քանի տասնյակ զոհեր: Այս աղաղակող, ակնառու փաստերի առկայության դեպքում խոսել տարածաշրջանում խաղաղություն հաստատելու Ադրբեջանի ջանքերի մասին՝ ամենաքիչը տարակուսանքի զգացում կարող է առաջացնել ցանկացած առողջ տրամաբանություն ունեցող բանական էակի մեջ:
ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայի 76-րդ նստաշրջանի նախագահի հաջորդ հայտարարությունն ավելի զավեշտալի է: Աբդուլլահ Շահիդը շնորհակալություն է հայտնել Ադրբեջանին աշխարհում անվտանգության ապահովման գործում ներդրած ավանդի համար։ ՄԱԿ-ի պաշտոնյան այս խոսքերն ուղղում է այն պետությանը, որը միջազգային ահաբեկչական խմբավորումների ներգրավմամբ ռազմական ագրեսիա եւ պատերազմական հանցագործություններ է իրականացրել իր պատմական բնօրրանում ապրելու իրավունքի համար խաղաղ, քաղաքակիրթ եւ միջազգային նորմերին համահունչ պայքարող Արցախի ժողովրդի հանդեպ: Ավելին՝ պաշտոնական Բաքվի շարունակական սադրանքները ոչ միայն հղի են տարածաշրջանն ապակայունացնելու իրական վտանգներով, այլեւ սպառնում են շղթայական էֆեկտով դուրս գալ տարածաշրջանից:
Երկրների միջեւ հարաբերությունների կարգավորման թիվ 1 առաքելություն ունեցող ՄԱԿ-ի պաշտոնյայի վերոնշյալ գործողությունները ոչ միայն չեն նպաստում հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների կարգավորմանը, այլեւ «կանաչ լույս» են վառում պաշտոնական Բաքվի առաջ՝ նոր սադրանքներ եւ հանցագործություններ կատարելու, բանակցություններում կառուցողական դիրքորոշումից հեռանալու համար: Նման դեպքերը միջազգային հանրության մեջ օրինաչափ կասկածներ են հարուցում ՄԱԿ-ի առաքելության իրականացման արդյունավետության վերաբերյալ: Պատահական չէ, որ այդ խնդիրն սկսել է ավելի հաճախ հնչել համաշխարհային կարգի պահպանմամբ մտահոգ անհատների եւ գործիչների շուրթերից:
ՄԱԿ-ի գործողությունների ոչ արդյունավետ լինելու մասին հայտարարություններին Բաքվում անդրադարձել է նաեւ նույն ինքը՝ Աբդուլլահ Շահիդը՝ պնդելով, որ կառույցը շարունակում է մնալ պետությունների միջեւ երկխոսության հիմնական հարթակի կարգավիճակում: Բայց Բաքվում արված հայտարարությունները, ինչպես նաեւ նմանատիպ ոչ չեզոք եւ ոչ օբյեկտիվ այլ գործողություններ էականորեն խաթարում են ՄԱԿ-ի հեղինակությունը, որի հետեւանքները կարող են աղետալի լինել հակամարտություններ ունեցող երկրների եւ ողջ աշխարհի համար:
