Ռուսաստանի Դաշնության ցամաքային զորքերի խաղաղապահ գործունեության գծով գլխավոր հրամանատարի տեղակալ, գեներալ-գնդապետ Ալեքսեյ Կիմի գլխավորած պատվիրակության՝ Ադրբեջան կատարած այցը պաշտոնական Բաքուն վերածել է քարոզչական հերթական սադրանքների շքերթի: Այդ երկրի պաշտպանական գերատեսչության տարածած հաղորդագրության մեջ կրկին փորձ է արվում սեփական ցանկությունները ներկայացնել որպես իրականություն: Մասնավորապես՝ հաղորդագրության մեջ ասվում է, որ Ադրբեջանի պաշտպանության փոխնախարար Քերիմ Վալիեւն Ալեքսեյ Կիմի հետ քննարկել է «օպերատիվ իրավիճակն Ադրբեջանի տարածքում, որտեղ ժամանակավորապես տեղակայված են ռուս խաղաղապահները»։ Ըստ այդմ՝ կողմերը քննարկել են 2020 թ. նոյեմբերի 9-ին ստորագրված եռակողմ հայտարարության դրույթների կատարման ընթացքը:
Այստեղ ավելորդ չէ նշելը, որ նոյեմբերի 9-ի նույն եռակողմ հայտարարության մեջ ասվում է, որ կողմերի՝ Արցախի պաշտպանության բանակի եւ Ադրբեջանի զինված ուժերը կանգնում են այդ պահին իրենց զբաղեցրած դիրքերում, իսկ նրանց միջեւ տեղակայվում է ռուսական մոտ 2000 խաղաղապահից կազմված զորակազմը: Այլ կերպ ասած՝ այսօր ռուս խաղաղապահները կանգնած են արցախա-ադրբեջանական շփման գծում, իսկ Արցախի Հանրապետությունը միջազգային իրավունքի առումով եւ իրավական հիմքերով շատ ավելի կայացած անկախ պետություն է, քան Ադրբեջանը: Արցախի Հանրապետությունը ժամանակի խորհրդային եւ միջազգային օրենքների համաձայն հանրաքվեով է դուրս եկել փլուզվող խորհրդային Միության կազմից, իսկ Ադրբեջանն ավելի ուշ՝ ընդամենը իր Գերագույն Խորհրդի որոշմամբ եւ այն ժամանակ, երբ արդեն դե յուրե իր կազմում չէր Արցախի Հանրապետությունը:
Այսօր ողջ աշխարհը հայտարարում է, որ տարածաշրջանի ավելի քան 30-ամյա հակամարտության պատճառը՝ Արցախի կարգավիճակը, որոշված չէ, իսկ Ադրբեջանը համառորեն փորձում է պատրանքներով ապրել՝ պնդելով, թե Արցախի խնդիրն իր «ավագ եղբոր», ջիհադիստ ծայրահեղական գրոհայինների եւ դաշնակիցների հետ համատեղ ագրեսիայի միջոցով լուծել է: Սա պաշտոնական Բաքվի վարած կեղծ քաղաքականության դրսեւորում է: Այդ մարտավարության մեջ են մտնում նաեւ դեպի Արցախ գնացող գազատարի միտումնավոր պայթեցման եւ դրա վրա փականի տեղադրման Ադրբեջանի գործողությունները, ինչով վերջինս փորձում է կախման մեջ գցել արցախահայությանը եւ բառացի աննախադեպ ցուրտ եղանակին, ձյան պայմաններում արդեն 13 օր 100.000-ից ավելի բնակչի զրկել բնական գազից: Այս ամենն Ադրբեջանի համալիր գործողությունն է, որի նպատակը միջազգային հանրությանը համոզելն է, թե Արցախի Հանրապետության կարգավիճակի հարց այլեւս չկա:
Ադրբեջանի ՊՆ-ի տարածած հաղորդագրությունում մյուս սադրանքն այն է, որ շեշտադրվում է ռուս խաղաղապահների՝ Արցախում գտնվելու 5 տարի ժամանակահատվածի եւ Արցախից հայ կամավոր զինծառայողների դուրս բերման հարցը: Այստեղ քննարկման առարկա չենք դարձնի այն, որ Արցախի բնակչությունն է միշտ եղել իր սահմանների անվտանգության համար հիմնական կռվողն ու այն պաշտպանողը, եւ այդպես է լինելու նաեւ ապագայում: Փաստացի 150 հազար բնակչություն ունեցող Արցախի Հանրապետությունն ի զորու է ապահովել պաշտպանության բանակի մարտունակությունը, եւ նրա սահմանների պաշտպանությանը մշտապես մասնակցել ու մասնակցելու են այլ երկրներում ժամանակավորապես բնակվող իր քաղաքացիները:
Իրականությունից հեռու է նաեւ այն ակնարկը, թե 5 տարին լրանալուց հետո ՌԴ խաղաղապահ զորախումբը կարող է դուրս բերվել Արցախից: Ամենաբարձր մակարդակով Բաքվից հնչող ռազմատենչ հայտարարությունների եւ սպառնալիքների պայմաններում խաղաղապահների հեռացումն անխուսափելիորեն կհանգեցնի ռազմական հակամարտության վերսկսման: Դատելով Ադրբեջանի այս պահվածքից եւ այն բանից, որ վերջինս չի կարողանում համարժեք գնահատել Արցախի ու արցախցիների իրավունքները, կարելի է ենթադրել, որ ռուս խաղաղապահները ոչ թե 5, այլ առնվազն 50 տարի էլ չեն կարողանա լքել Արցախը: Այն հնարավոր կլինի, եթե Ադրբեջանն ընկալի քաղաքակրթության արժեքների էությունը եւ ընդունի ժողովուրդների ինքնորոշման իրավունքը, բայց նրա վարքը փաստում է, որ դեռ շատ երկար ժամանակ է պետք դրա համար: Այլ կերպ ասած՝ Ադրբեջանը նման սադրանքներով եւ իրականությունից հեռու իր պահվածքով տարածաշրջանը տասնյակ տարիներով հետ է պահում խաղաղության ու համագործակցության գործընթացից:
