Էլեկտրական հոսանքը լիցքավորված մասնիկների ուղղորդված շարժում է։ Նման մասնիկները կարող են լինել, օրինակ, մետաղներում՝ էլեկտրոնները, էլեկտրոլիտներում՝ իոնները (կատիոններ եւ անիոններ), գազերում՝ իոնները եւ էլեկտրոնները, վակուումում՝ որոշակի պայմանների դեպքում, էլեկտրոնները, կիսահաղորդիչներում՝ էլեկտրոնները եւ խոռոչները (էլեկտրոնախոռոչային հաղորդականություն)։ Երբեմն էլեկտրական հոսանք է կոչվում նաեւ շեղման հոսանքը, որն առաջանում է էլեկտրական դաշտի փոփոխությունների ժամանակ։
Ինչ-որ նյութի մեջ էլեկտրական հոսանքի առկայության համար անհրաժեշտ է իրագործել երկու պայման.
1. Նյութը պետք է լիցքավորված, սակայն ազատ մասնիկներ ունենա, այնպիսի մասնիկներ, որոնք կարող են ազատ տեղաշարժվել մարմնի ողջ ծավալով (հոսանքակիրներ)։
2. Այդ մասնիկների վրա պետք է ուժ ազդի եւ ստիպի շարժվել մի որոշակի ուղղությունով։
Սակայն որպեսզի էլեկտրական հոսանք անցնի, պետք է հոսանքի աղբյուր։ Հոսանքի աղբյուրը հատուկ «սարք» է, որի միջոցով հաղորդչում էլեկտրական դաշտ է առաջանում։ Հոսանքի առաջին աղբյուրը ստեղծել է Ալեսսանդրո Վոլտան 1800 թ.։ Նա վերցրել է արծաթե ու ցինկե մի քանի տասնյակ զույգ կլոր թիթեղներ եւ նրանց միջեւ աղաջրի մեջ թրջված ստվարաթղթի կլոր միջադիրներ դնելով՝ այդ ամենը դասավորում է սյան տեսքով։ Հետո վերին եւ ներքեւի թիթեղներին հաղորդալար ամրացնելով՝ Վոլտան ստանում է հաստատուն հոսանքի առաջին աղբյորը։ Այս հոսանքի աղբյուրը կոչում են վոլտյան սյուն։
