Սպիշի դղյակ՝ Սլովակիայի ամենամեծ դղյակը, Սպիշի մարզի պատմական կենտրոնը, ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի համաշխարհային ժառանգության հուշարձանը։ Սպիշի Պոդգրադյեի մոտ է, Լեւոչա քաղաքից 15 կմ հեռավորության վրա։ Ներառված է Սլովակիայի մշակույթի ազգային հուշարձանների ցանկում։ Սպիշի դղյակը ծովի մակարդակից 633 մ բարձրություն ունեցող տուֆե լեռան գագաթին է։ Ստորոտի բարձրությունը մոտ 200 մ է։ Ամրոցի պատերը տարբեր մասերում ունեն 20-40 մ բարձրություն, ինչը մեծացնում է ամրոցի անմատչելիությունը։
Հնագետներն այստեղ պեղել են արեւելյան Սլովակիան ընդգրկող Բուկովոգորյան մշակույթի տարածքը։ Վաղ երկաթե դարին է վերագրվում կելտական համարվող պուխովյան մշակույթի քաղաքը։ Քաղաքը ժայռազանգվածի վերեւում էր` շրջապատված հողե պատով, որը քարե շրջանակ ուներ։ Սակայն, արդեն Ք. ա. 2-րդ դարում այս ամրացված քաղաքը լքված էր։ 5-6-րդ դարերի խաչմերուկում այստեղ հայտնվեցին սլավոնները, ովքեր բնակավայր հիմնեցին Դրեւենիկ լեռան վրա:
10-րդ դարից մինչեւ 13-րդ դարի առաջին կեսը լի էր տեղական պատերազմներով, որոնք ցնցեցին Հունգարիայի թագավորությունը։ 11-րդ դարում լեռան գագաթին, կելտական բնակավայրի մնացորդների վրա, կառուցվեց Սպիշի ամրոցը։ Ամրապնդման համալիրի միջուկը քարե աշտարակ էր, որը հնագետները վերագրում են 11-12-րդ դարերին։ Իր ժամանակի համար այն հսկայական չափսերի էր, որոնց մասին կարելի է դատել նրա կենտրոնում գտնվող 3.4 մ տրամագծով սյունով։
1638 թ. Սպիշի դղյակն անցավ հունգարացի ազնվական Չակ ընտանիքին, որը վաղուց էր պայքարում դրա համար։ 18-րդ դարի սկզբին տերերը լքեցին դղյակը, իսկ 1780 թ. ուժեղ հրդեհն այն վերածեց ավերակի։ 1945 թ. Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո առաջացած Չեխոսլովակիայի Հանրապետության իշխանությունները հունգարական Չակ ընտանիքից բռնագրավեցին Սպիշի դղյակը։
