«Պաշտոնական խոսքում Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիները պարտավոր են ապահովել գրական հայոց լեզվի անաղարտությունը»:
Սա ոչ միայն Լեզվի մասին օրենքի պահանջն է, այլեւ ամեն հայախոսի հոգու պարտքը, անձնային ու ազգային արժանապատվության հիմքերի հիմքը:
Եվ, անտարակույս, ամեն մեկս կատարում ենք մեր պարտքը՝ լեզվիմացության չափով, սեփական եւ այլոց խոսքի հանդեպ պատասխանատվության զգացումով:
Մեր խմբագրությունը (ընթերցողները կհաստատեն) միշտ նախանձախնդիր է եղել հայերենի՝ Հայաստանի պետական եւ պաշտոնական լեզվի լիածավալ գործառության եւ անխոչընդոտ զարգացման համար:
Արդ, այդ նկատառումով ենք ձեռնամուխ լինում լեզվական խորհրդատվությունների սույն շարքին: Եվ պատահական չէ, որ սկսում ենք Ազգային Ժողովի հեռարձակվող խոսքից:
Ազգային Ժողովը հրապարակային խոսքի մեր ամենակարեւոր ամբիոնն է: Այստեղ է թե՛ ճիշտ ու ազդեցիկ, համոզիչ ու առինքնող խոսքի եւ թե՛, բնականաբար, լեզվական սայթաքումների տարածման գլխավոր աղբյուրը: Ուստի ստորեւ ներկայացնում ենք որոշ գրառումներ ԱԺ քառօրյա նիստից:
Եվ, ուրեմն, մեր լեզվական սխալները շտկենք այլեւս չկրկնելու համար:
