«Իմաստութեան սկիզբը Տիրոջ երկիւղն է»

Սաղմոսերգուն այսպես է բնորոշում իմաստնության աղբյուրն ու ակունքը.

«Իմաստութեան սկիզբը Տիրոջ երկիւղն է. բարի խոհեմութիւն է ամենի համար, որ անում են նորան. նորա օրհնութիւնը մնում է յաւիտեան»։ Սաղմոս 111։10

«Քո պատուիրանքներն ինձ իմաստուն են անում իմ թշնամիներիցը. որովհետեւ նորանք յաւիտեան իմս են»։ Սաղմոս 119։98

Իսկ ահա թե ինչ է ասում իմաստունը.

«Որդեակս, եթէ իմ խօքերն ընդունես, եւ իմ պատուէրները պահես քեզ մօտ.

Որ ականջ դնես իմաստութեանը, եւ սիրտդ ուղղես հանճարին,

Երբոր հասկացողութիւնը կանչես, եւ ձայն տաս հանճարին,

Եթէ դու նորան որոնես ինչպէս արծաթը, եւ գանձերի նման նորան պտրտես,

Այն ժամանակ կհասկանաս Տիրոջ երկիւղը, եւ Աստուծոյ գիտութիւնը կգտնես։

Որովհետեւ Տէրն է տալիս իմաստութիւնը, նորա բերանիցն է գիտութիւնն ու հանճարը»։ Առակաց 2։1-6

«Իմաստունը վախենում է եւ հեռանում չարիցը, բայց յիմարը վրդովվում է եւ յանձնապաստան լինում»։ Առակաց 14։16

«Դու քո աչքի առաջին իմաստուն մի լինիր, վախիր Տէրիցը եւ հեռացիր չարից»։ Առակաց 3։7

«Իմաստուն սիրտ ունեցողը կընդունէ պատուէրը. բայց յիմար շրթունք ունեցողը կկործանուի»։ Առակաց 10։8

Ումի՞ց է կախված, մարդ Աստծո աչքին իմաստուն կլինի՞, թե՞ ոչ։

«Արդ ամեն ով որ իմ այս խօսքերը լսում է եւ նորանց կատարում, կնմանացնեմ նորան մի իմաստուն մարդի, որ իր տունը շինեց ժայռի վերայ։ Եւ անձրեւն էլ եկաւ, գետերն էլ վարարեցին, քամիներն էլ փչեցին եւ այն տանը զարկեցին, եւ նա չկործանուեցաւ. որովհետեւ ժայռի վերայ հաստատուած էր։ Եւ ամեն, ով որ իմ այս խօսքերը լսում է եւ նորանց չէ կատարում, նա կնմանուի մի անխելք մարդի, որ իր տունը շինեց աւազի վերայ։ Եւ անձրեւն էլ եկաւ, գետերն էլ վարարեցին, քամիներն էլ փչեցին, եւ այն տանը զարկեցին, եւ նա կործանուեցաւ, եւ նորա կործանումը մեծ էր»։ Մատթեոս 7։24-27

Անահիտ ԲԱՆՈՒՉՅԱՆ