Շարունակելով իմաստնության թեման՝ բերենք հատված Եզեկիելի գրքից.
«Եւ Տիրոջ խօսքը եղաւ ինձ ասելով. Մարդի որդի, ասիր Տիւրոսի իշխանին՝ թէ Այսպէս է ասում Տէր Եհովան. Որովհետեւ սիրտդ հպարտացաւ եւ ասեցիր. Ես աստուած եմ, Աստուծոյ աթոռի վերայ եմ նստած ծովի միջումը. բայց դու մարդ ես եւ ոչ Աստուած, թէեւ դու քո սիրտը Աստուծոյ սրտի տեղն ես դրել. Ահա դու Դանիէլիցը իմաստուն ես. ոչ մի գաղտնիք մութ չէ քեզ համար. Քո իմաստութեամբն ու հանճարովը քեզ համար հարստութիւն շինեցիր, եւ ոսկի ու արծաթ դրիր քո գանձարաններումը. Քո շատ իմաստութիւնովը՝ քո վաճառականութիւնովը շատացրիր քո հարստութիւնը, եւ սիրտդ բարձրացաւ քո հարստութիւնովը։
Սորա համար այսպէս է ասում Տէր Եհովան. Որովհետեւ դու քո սիրտը Աստուծոյ սրտի նման շինեցիր, Դորա համար ահա ես քեզ վերայ պիտի բերեմ օտարներին՝ ազգերի բռնաւորներին, եւ նորանք պիտի հանեն իրանց սրերը քո իմաստութեան գեղեցկութեան վերայ, եւ պիտի ապականեն քո գեղեցկութիւնը։ Քեզ գուբը պիտի գցեն, եւ դու պիտի մեռնես վիրաւորուածների մահով ծովի մէջ։ Մի՞թէ ասելու ես քեզ սպանողների առաջին. Ես աստուած եմ. քանի որ դու մարդ ես եւ ոչ Աստուած՝ քեզ սպանողների ձեռքին։ Անթլպատների մահով պիտի մեռնես օտարների ձեռքով. որովհետեւ ես խօսեցի. ասում է Տէր Եհովան»: Եզեկիել 28։1-10
Բերեցինք ոչ իմաստուն տիրակալի օրինակը, այժմ մեջբերենք անխելք ունեւորի օրինակը.
«Եւ նորանց ասեց. Տեսէք եւ զգոյշ կացէք ագահութիւնիցը, որ մարդիս ստացուածքի առաւելութիւնիցը չէ նորա կեանքը։ Եւ նորանց մի առակ խօսեց եւ ասեց. Մի հարուստ մարդի արտը առատ պտուղ տուաւ։ Եւ նա իր մտքումը մտածում էր եւ ասում. Ի՞նչ անեմ, որ տեղ չունիմ, որ իմ պտուղներն այնտեղ ժողովեմ։ Եւ ասեց. Այս կանեմ. իմ շտեմարանները կքանդեմ, եւ աւելի մեծերը կշինեմ, եւ իմ բոլոր բերքերն ու բարիքները այնտեղ կժողովեմ։ Եւ իմ անձին կասեմ. Ով անձն, շատ բարիքներ ունիս շատ տարիների համար ամբարուած. հանգստացիր, կեր, խմիր, զուարճացիր։ Բայց Աստուած նորան ասեց. Անմիտ. հէնց այս գիշեր հոգիդ քեզանից ետ կպահանջեն. ապա այս որ պատրաստեցիր՝ ո՞ւմ կլինի։ Այսպէս էլ նա՝ որ իր անձի համար գանձ է հաւաքում, եւ Աստուծով չէ հարուստ»։ Ղուկաս 12։15-21
«Իր սրտին ապաւինողը յիմար է, բայց իմաստութեան մէջ վարուողը կպրծնի»։ Առակաց 28։26
Անահիտ ԲԱՆՈՒՉՅԱՆ
