«Եւ այն եօթը հրեշտակները, որ եօթը փողերն ունէին, իրանց պատրաստեցին, որ փչեն։ Եւ առաջին հրեշտակը փողը փչեց, եւ եղաւ կարկուտ եւ կրակ արիւնով խառնուած եւ ընկաւ երկրի վերայ. եւ երկրի երրորդ բաժինը այրուեցաւ, եւ բոլոր կանաչ խոտերը այրուեցան»։ Հայտնություն 8։6-7
Առաջին հայացքից հետաքրքիր պարադոքս է նկատվում. կարկուտը լինում է սառցե եւ անհամատեղելի է կրակի հետ, որը ոչնչացնում է երկրի երրորդ բաժինը։ Հավանաբար սա յուրահատուկ, միգուցե շիկացած քարերի կարկուտ է։ Այսօր էլ, եթե վերեւից նայելու լինենք, մոլորակի վրա շատ անապատացած տարածքներ ու չորացած գետեր կտեսնենք։
Արյունով խառնված կրակը հուշում է քաղաքների կործանման մասին, կլինեն ներքին պատերազմներ, եւ կընկնեն քաղաքներ։ Եթե այսօր նայենք միջքաղաքակրթական, միջպետական պայքարներին, ապա ակնհայտ է, որ հատկապես միջուկային գերտերությունների զենքերն ուղղված են հակառակորդ տերությունների մեծ քաղաքներին։ Կարկուտ, կրակ եւ արյուն. այս ամենը թափվելու են մարդկային բնակավայրերի վրա։
«Եւ երկրորդ հրեշտակը փողը փչեց, եւ իբրեւ մի մեծ սար կրակով բորբոքուած ընկաւ ծովի մէջ, եւ ծովի երրորդ բաժինն արիւն դառաւ։ Եւ ծովի մէջ շունչ ունեցող արարածների երրորդ բաժինը մեռաւ, եւ նաւերի երրորդ բաժինը փճացաւ»։ Հայտնություն 8։8-9
Այս ամենն, իհարկե, կարելի է հասկանալ ուղիղ իմաստով, թեպետ հին աստվածաբանների մեկնությամբ մեծ սարը եկեղեցիների եպիսկոպոսներն են։ Այսօր գերտերությունների մեծ առավելությունն է նաեւ այն, որ դրանք ծովային տերություններ են եւ ունեն հզոր ծովային նավատորմ։ Կարելի է ձեւակերպել, որ այսօր ծովային քաղաքակրթությունը պայքարում է ցամաքային քաղաքակրթության դեմ։ Պատկերացրեք, երբ ծովային կենդանիների եւ նավատորմների երրորդ մասը վերանա։
Կա նաեւ մեկնություն, որ խոսքը ոչ թե բուն ծովի մասին է, այլ կյանքի ծովի մասին, եւ երկրորդ հրեշտակի փողի հնչմանը հաջորդող պատիժը հասնում է նրանց, ովքեր ապրում են այդ ծովում զուտ երկնային եռուզեռով ու օրվա հոգսերով` մոռանալով Աստծուն։ Օվկիանոսը քաղաքականության աշխարհն է, որովհետեւ ասված է, որ հակաքրիստոսը դուրս է գալիս ծովից, այսինքն՝ քաղաքականությունից։ Իսկ քաղաքականության աշխարհը համեմատվում է փրփրադեզ ալիքների հետ։ Այսինքն հակաքրիստոսը կներխուժի համաշխարհային քաղաքականության աշխարհ եւ տակնուվրա կանի ամեն ինչ։
Երկրորդ փողի պատիժը համեմատում են Հին ուխտի Ելից գրքի դրվագի հետ, երբ առաջին անգամ պատժվեցին եգիպտացիները, երբ Աստված Մովսեսին հանձնարարեց եգիպտացիների գետերը արյուն դարձնել. «Եւ Մովսէսն ու Ահարօնը Եհովայի պատուիրածի պէս արին, եւ նա գաւազանը բարձրացրեց եւ Փարաւօնի առաջին եւ նորա ծառաների առաջին գետի միջի ջրերին զարկեց, եւ գետի միջի բոլոր ջրերը արիւն դառան։ Եւ գետի մէջ եղած ձկները մեռան, եւ գետը հոտեց, եւ Եգիպտացիք չէին կարողանում գետիցը ջուր խմել. եւ արիւնը Եգիպտոսի բոլոր երկրի մէջ կար»։ Ելից 7։20-21
Անահիտ ԲԱՆՈՒՉՅԱՆ
