«Եւ մի ուրիշ նշան երեւեցաւ երկնքումը. եւ ահա մի մեծ վիշապ՝ կրակի պէս կարմիր. որ եօթը գլուխ ունէր եւ տասն եղջիւր, եւ նորա գլուխների վերայ եօթը թագ»: Հայտնություն 12։3
Մենք գիտենք, որ երկրներ կան, որտեղ վիշապի կերպարի նկատմամբ պաշտամունքային վերաբերմունք կա։ Վիշապն իրականում շատ վատ երեւույթ է՝ բազմաթիվ հոշոտող գլուխներով, գիշատիչ, թույնով լեցուն… Հիմա, սակայն, շատ հաճախ վիշապը ներկայացվում է բարի կերպարանքով, մուլտֆիլմերում՝ դրական հերոս, հեքիաթներում՝ եթերային արտաքինով… Մեկնաբանություն կա, որ վիշապի յոթ գլուխների վրայի յոթ թագերը յոթ մահացու մեղքերն են, որոնց միջոցով նա մարդկանց գրավում է դեպի իրեն։
Ոչ մահացու մեղքերի համար կարելի է աղոթել, զղջալ, եւ Աստված կյանք կտա։ «Եթէ մէկը տեսնէ իր եղբօրը որ մեղանչել է այնպիսի մեղքով որ դէպի մահ չէ, թող խնդրէ, եւ Աստուած կեանք կտայ նորան, այսինքն նորան, որ մեղանչել է ոչ թէ դէպի մահ. կայ մեղք որ դէպի մահ է, նորա համար ես չեմ ասում որ խնդրես։ Ամեն անիրաւութիւն մեղք է. եւ կայ մեղք որ դեպի մահ չէ»։ Ա Հովհաննես 5։16-17
Այդ յոթ մեղքերը մահացու են կոչվում, որովհետեւ դրանք մարդուն լիովին կտրում են Աստծուց եւ շպրտում հնարավորինս հեռու, հետեւաբար սպանում են մարդու հոգին։ Դա անում են ԳՈՌՈԶՈՒԹՅՈՒՆԸ, ՆԱԽԱՆՁԸ, ՈՐԿՐԱՄՈԼՈՒԹՅՈՒՆԸ, ՊՈՌՆԿՈՒԹՅՈՒՆԸ, ԶԱՅՐՈՒՅԹԸ, ԱԳԱՀՈՒԹՅՈՒՆԸ, ՀՈՒՍԱՀԱՏՈՒԹՅՈՒՆԸ։
Ցանկացած մեղք կարող է դառնալ մահացու, եթե լիովին պարուրում է մարդուն։ Բայց մեղքը, որպես վիճակ, որպես կենսակերպ, օրինակ՝ ագահությունը կամ ցանկասիրությունը, հուսալքությունը, որը հաճախ հանգեցնում է ինքնասպանության, դառնում են անհագ։ Այսինքն՝ մեղքը, որպես փաստ, մահացու չէ, մեղքը՝ որպես հոգեվիճակ, արդեն կործանարար մահացու է։
Յոթ թագի առկայությունը մեկնաբանվում է նաեւ որպես Քրիստոսին նմանակելու փորձ։ Չէ՞ որ Քրիստոսն ունի Աստծո յոթ հոգիները, ունի յոթ աստղերը, գլխին՝ ոսկե թագ… Բացի թագերից, հրեշի գլխին կա նաեւ տասը եղջյուր, այն դեպքում, երբ Քրիստոսինը յոթն էր. «Եւ տեսայ, եւ ահա այն աթոռի մէջ եւ չորս կենդանիների մէջ եւ երէցների մէջ մի Գառն կանգնած մորթուածի նման, որ եօթը եղջիւր ունէր եւ եօթն աչք, որ Աստուծոյ եօթը Հոգիքն են, որ ուղարկվում են բոլոր երկիրը»։ Հայտնություն 5։6
Վիշապի կարմիր գույնը ցուցանում է նրա արյունարբու լինելը. ինչպես հաճախ շեշտում էին հին վանականները, սատանան գերի չի վերցնում, եթե մեկին ճանկն է գցում, ապա նրան տանում է մինչեւ գերեզման։ Նա ունի յոթ գլուխ, որպեսզի յոթ բերանով հայհոյախոսի աստվածային յոթ խորհուրդների մասին եւ ունի տասը եղջյուր, որպեսզի «պոզահարի» Աստծո տասը պատվիրանները։ Այսօր արդեն համատարած հանվում են տաբուները. այն, ինչ նախկինում համարվում էր մեղք ու ամոթ, այժմ հռչակվում է վարվեցողության նորմ։ Նա մարտահրավեր է նետել բարոյականությանը… եւ այդ ամենը պսակված է թագերով։ Այսինքն՝ իրեն զգալու է հաղթող։ Արդեն գրել ենք, որ նրան տրվելու է իշխանություն, նա նույնիսկ հաղթելու է, սպանելու է Եղիային ու Ենովքին, բայց վերջին խոսքը, անշուշտ, ասելու է Աստված։
Անահիտ ԲԱՆՈՒՉՅԱՆ
