Ծանրամարտ (ծանր աթլետիկա)՝ մարզաձեւ, որը 1972-ից ունի երկու մարզավարժություն՝ պոկում եւ հրում։
Մարզիկի խնդիրն է ծանրաձողը գետնից բարձրացնելով, այն ուղիղ ձեռքերով պահել գլխից վեր. այդ պահին ոտքերը պետք է լինեն ուղիղ, իսկ թաթերը՝ մեկ ուղիղ գծի վրա։ Օլիմպիական խաղերում հաղթում է երկամարտի գումարով առավել բարձր արդյունք ցույց տված ծանրորդը։ Աշխարհի, Եվրոպայի առաջնություններում եւ այլ մրցաշարերում պաշտոնապես որոշվում են նաեւ առանձին մարզավարժությունների հաղթողները։ Յուրաքանչյուր մարզավարժության համար մարզիկին տրվում է երեք մրցափորձ։ Ծանրաձողի մեկնարկային քաշը որոշում է մարզիչը։ Երեք մրցափորձերի անհաջող ելքի դեպքում մարզիկը դուրս է մնում տվյալ վարժության մրցությունից։ Հաջող մրցափորձի դեպքում մարզիկը կարող է ավելացնել ծանրաձողի քաշը, բայց ոչ պակաս, քան մեկ կիլոգրամ։ Ծանրորդները մրցում են 4×4 մետր մրցահարթակի վրա։
Ծանրությունների բարձրացման մրցումները հայտնի են հնագույն ժամանակներից, սակայն առաջին պաշտոնական մրցումները կազմակերպվել են ԱՄՆ-ում 19-րդ դարի կեսերին։ Ծանրամարտը, որպես առանձին մարզաձեւ, ընդգրկվել է 1896 թ. ժամանակակից առաջին օլիմպիական խաղերի ծրագրում։ Եվրոպայի առաջին առաջնությունը տեղի է ունեցել Ռոտերդամում 1896 թ., իսկ աշխարհի անդրանիկ առաջնությունը կայացել է 1898-ին Վիեննայում։ 1912 թ. ստեղծվել է ծանրամարտի համաշխարհային ֆեդերացիան, որը եւ հաստատել է ծանրամարտի միջազգային մրցումների անցկացման կանոնադրությունը։
