Իսրայելական ընտանիքներում բոլոր տղամարդկանց պատվիրակվում էր տաճարում խոնարհվել Աստծուն երեք հրեական տոների ժամանակ։ Երբ Հիսուսը 12 տարեկան էր, նրա ամբողջ ընտանիքը գնաց Երուսաղեմ՝ տոնելու Զատիկը։ Բոլորի հետ միասին, ամենայն հավանականությամբ, գնացին նաեւ նրա հարազատ եղբայրներն ու քույրերը։ Հիսուսի ընտանիքի հետ Զատիկը տոնելու կարող էին գնալ նաեւ Մարիամի քույրը՝ Սալոմեն, նրա ամուսինը՝ Զեբեդեոսը, նրանց որդիները՝ Հակոբոսն ու Հովհաննեսը, որոնք հետագայում դարձան առաքյալներ.
«Եւ նորանք շուտով իրանց ուռկանները թողած նորա ետեւից գնացին։ Եւ այն տեղից առաջ գնալով ուրիշ երկու եղբայրներին տեսաւ, Զեբեդեան Յակոբոսին եւ նորա եղբայր Յովհաննէսին՝ նաւումն իրանց հայր Զեբեդէոսի հետ իրանց ուռկանները շինելիս, եւ նորանց կանչեց։ Եւ նորանք էլ շուտով նաւը եւ իրանց հօրը թողած, նորա հետեւից գնացին»։ Մատթեոս 4։21-22
«Եւ գալով իր գաւառը, նորանց ժողովարանումը սովորեցնում էր նորանց, այնպէս որ զարմանում էին նորանք եւ ասում, որտեղի՞ց է սորան այս իմաստութիւնը եւ զօրութիւնները։ Չէ՞ որ սա հիւսան որդին է, չէ՞որ սորա մայրը Մարիամ է կոչվում. եւ եղբայրները՝ Յակոբոս եւ Յովսէս եւ Սիմօն եւ Յուդա: Եւ չէ՞ որ սորա ամեն քոյրերը մեզ մօտ են, ապա որտեղի՞ց է սորան այս ամեն բաները»։ Մատթեոս 13։54-56
«Սորանց միջումն էր Մարիամ Մագդաղենացին՝ եւ Մարիամ Յակոբի եւ Յովսէի մայրը՝ եւ Զեբեդիայի որդկանց մայրը»։ Մատթեոս 27։56
«Կանայք էլ կային, որ հեռուանց մտիկ էին տալիս, որոնց միջումն էր Մարիամ Մագդաղենացին, եւ փոքր Յակոբոսի Յովսէսի մայրը Մարիամ եւ Սողումէն»: Մարկոս 15։40
«Եւ Յիսուսի խաչի մօտ կանգնած էին նորա մայրը, եւ նորա մօր քոյրը՝ Մարիամը Կղէովպայի կինը, եւ Մարիամ Մագդաղենացին»։ Հովհաննես 19։25
Զատիկի տոնից, Երուսաղեմից վերադառնալով տուն՝ Հովսեփն ու Մարիամը սկզբում, հավանաբար, մտածելով, թե Հիսուսը մնացել է բարեկամների հետ, ուշադրություն չդարձրեցին նրա բացակայությանը։ Երեք օր անց, երբ Հովսեփն ու Մարիամը վերջապես գտան Հիսուսին, նա տաճարում էր, վարդապետների հետ.
«Եւ կարծելով, թէ նա ճանապարհակիցների հետ կլինի, մի օրուայ ճանապարհ եկան՝ եւ նորան որոնում էին ազգականների եւ ծանօթների մէջ։ Եւ երբոր նորան չգտան, ետ դառան Երուսաղէմ եւ որոնում էին նորան։ Եւ երեք օրից յետոյ եղաւ, որ նորան տաճարի մէջ գտան, վարդապետների մէջ նստած՝ նորանց ականջ էր դնում, եւ նորանցից հարցնում էր։ Եւ ամենքն, որ նորանից լսում էին, զարմանում էին նորա իմաստութեան վերայ»։ Ղուկաս 2։44-47
Անահիտ ԲԱՆՈՒՉՅԱՆ
