Ղազախստանը, ինչպես Կենտրոնական Ասիայի մյուս երկրները, միշտ եղել եւ մնում է Թուրքիայի արտաքին քաղաքականության առաջնահերթությունների ցանկում։ Չնայած այն հանգամանքին, որ Ռուսաստանի եւ Չինաստանի դերը Կենտրոնական Ասիայում եւս մեծ է, Անկարան ակտիվ է տարածաշրջանում իր դիրքերն ամրապնդելու համար։
Թուրքիայի ղեկավարությունը «փափուկ ուժի» հնարավոր բոլոր ձեւերով, ներառյալ՝ Թյուրքական պետությունների կազմակերպության (հիմնադրվել է 2009 թ. եւ միավորում է ասիական թյուրքալեզու ժողովուրդներին) միջոցով հետեւողականորեն շարունակում է մեծացնել իր ներկայությունը տարածաշրջանում, հատկապես Ղազախստանում։ Բացի լեզվական եւ մշակութային-պատմական ու քաղաքական կապերից, Ղազախստանը գրավում է Անկարային իր հարուստ բնական պաշարներով եւ տնտեսական գործունեության զարգացած ենթակառուցվածքներով։
Ինչպե՞ս է Թուրքիան մեծացնում իր ազդեցությունը Ղազախստանում, հետեւաբար՝ նաեւ Կենտրոնական Ասիայում։ Այս տարվա մայիսի 10-ին տեղի ունեցավ Ղազախստանի նախագահ Կասիմ-Ժոմարտ Տոկաեւի առաջին պետական այցը Թուրքիա, որն ավարտվեց 1 միլիարդ դոլարի ներդրումային համաձայնագրերի ստորագրումով։ Սկիզբ դրվեց տնտեսական համագործակցության նոր ձեւաչափի՝ Արեւմուտքի կողմից Ռուսաստանի նկատմամբ պատժամիջոցների ճնշման ֆոնին։ Վերջերս էլ Ղազախստանի առողջապահության նախարար Ազհար Գինիյաթը հայտարարել է, որ նախատեսվում է թուրքական ներդրումների աջակցությամբ կառուցել դեղագործական նոր ձեռնարկություն, որի նախնական ներդրումները կազմում են 10 միլիոն դոլար։ Անկարան «փափուկ ուժ» է կիրառում թյուրքալեզու ժողովուրդների նկատմամբ բոլոր մակարդակներում՝ անցկացնում է համատեղ զորավարժություններ, հիմնում կրթական հաստատություններ եւ այլն։ Այս նախաձեռնությունների գլխավոր նպատակը վերահսկողության եւ ազդեցության ուժեղացումն է։
Ազդեցության մեկ այլ լծակ, որ կիրառում է Անկարան, վերլուծական եւ մշակութային կենտրոնների, կազմակերպությունների, տարբեր պետական եւ մասնավոր կազմակերպությունների ստեղծումն է, որոնք ներկայումս գործում են Ղազախստանում եւ Կենտրոնական Ասիայի այլ հանրապետություններում։ Այդ կենտրոնները նպատակ ունեն դաստիարակել թուրքամետ սերունդ։ Ոչինչ չի խանգարում Էրդողանի փափուկ էքսպանսիային ներկայումս, եւ դրա նպատակն է պանթուրքիզմի ու նեոօսմանիզմի գաղափարները տարածել Կենտրոնական Ասիայում, ինչի մասին մեկ անգամ չէ, որ խոսվել է։ Սա ինքնաբերաբար իր հետ բերում է նաեւ հայատյացություն կամ, լավագույն դեպքում, հակակրանք հայերի հանդեպ։
Անկարան ակտիվորեն նաեւ հակառուսական գործունեություն է ծավալում. թուրքական ֆինանսական հսկայական միջոցները հոսում են ոչ միայն դեպի Ադրբեջան, որն ամբողջությամբ Թուրքիայի ուղղակի իշխանության տակ է, այլեւ ավանդաբար ռուսական ազդեցության ուղեծրում գտնվող երկրներ։ Ներկայիս գլոբալ աշխարհաքաղաքական փոփոխությունների ֆոնին, օգտագործելով վերը նկարագրված մեթոդները, Անկարան աստիճանաբար փոխում է քաղաքական մթնոլորտը ռուսական սահմանների մոտ՝ նպաստելով հակառուսականության տարածմանը։ Հաշվի առնելով Թուրքիայի արտաքին քաղաքականության ակտիվացումը եւ հակառուսական միտումների սրումը ժամանակակից միջազգային հարաբերություններում՝ կարող ենք փաստել, որ ռուսական ավանդական ազդեցության գոտում Թուրքիայի էքսպանսիոնիստական քաղաքականությունը հղի է Ռուսաստանի ազգային անվտանգությանն ուղղված անմիջական սպառնալիքով։
